Θέατρο: Το βιβλίο των θρύλων!

Μέρες περνούσαν και στον Α.Σ του tae kwo do που πηγαίνω τον γιο μου έβλεπα μια όμορφη πολύχρωμη αφίσα κολλημένη στην είσοδο. Θεατρική παράσταση "Το βιβλίο των θρύλων". 

Δεν διάβασα λεπτομέρειες γιατί δεν είχα πολύ όρεξη για θέατρο. Κυριακή ήταν η παράσταση. Σάββατο πρωί μετά το τέλος του μαθήματος αποφασίζω να δηλώσω συμμετοχή.

Τελικά οι αποφάσεις τελευταίας στιγμής είναι οι καλύτερες!

Φτάνουμε με τον Νικόλα στο θέατρο να έχει αποκοιμηθεί στο αμάξι και να τον πηγαίνω αγκαλιά στο θέατρο. Ευτυχώς ξύπνησε όταν φτάσαμε στην είσοδο και ευτυχώς δεν είχα παρκάρει πολύ μακριά! Η μέση μου!

Δεν είχα ξαναπάει στο θέατρο αυτό και μου άρεσε. Κόσμος; Φουλ! Δεν είχα διαβάσει κριτικές, είπαμε απόφαση της τελευταίας στιγμής.

Μπήκαμε μέσα και ξεκίνησε. Υπέροχη παράσταση! Οι ηθοποιοί τα έδιναν όλα επι σκηνής! Και οι τέσσερις υπέροχοι! Χρώματα, μουσική, χορός και συνεχής συμμετοχή του κοινού. Ο Νικόλας κατάλαβε όλο το έργο. Ήταν ελαφρύ και διασκεδαστικό. Δεν σε άφηνε να χάσεις το ενδιαφέρον. 

Το σημαντικότερο όμως είναι ότι όλα τα παιδάκια που ήταν στο κοινό, ανεξαρτήτως ηλικίας, είχαν καθηλωθεί. Συνήθως όλο και κάποιο κλαίει, ή κάνει ζαβολιές ή βαριέται. Μου έκανε φοβερή εντύπωση! Μια υπέροχη παιδική παράσταση!

Και πάμε τώρα στο μήνυμα της παράστασης.

Η παράσταση ήθελε να δείξει στα παιδιά πόσο πολύ τα έχει αποξενώσει η τεχνολογία. Έτος 2077 και τα παιδιά δεν παίζουν με άλλα παιδιά. Δεν θυμούνται τι είναι το γέλιο. Η μόνη τους ασχολία είναι να παίζουν με τον υπολογιστή, το tablet ή το κινητό. Ευτυχώς εμφανίζεται ο ιππότης "Ασταναπαν" και μαζί με την ομάδα του, κερδίζει την μάγισσα "Στριτζο" που έχει πέσει και αυτή θύμα της τεχνολογίας και έχει εξαφανίσει την χαρά και το γέλιο.

Βγαίνοντας από το θέατρο ρώτησα τον Νικόλα τι κατάλαβε. Μου είπε: "Μαμά, δεν πρέπει να παίζουμε υπολογιστή πολύ ώρα, μόνο λίγο". Όχι βέβαια ότι θα το κάνει. Λέμε τώρα:)

Ήδη είμαι πολύ πριζωμένη με το θέμα της τεχνολογίας και το όριο που πρέπει να μπει. Αυτή η παράσταση με άγγιξε όπως πιστεύω και όλους τους γονείς.

Δεν περιμένω να σταματήσει ο Νικόλας να παίζει υπολογιστή. Ζούμε στην εποχή της τεχνολογίας άλλωστε. Έχει πάρει πολλά θετικά από την τεχνολογία. 'Όμως δεν μπορεί καν να φανταστεί τις αρνητικές συνέπειες τις τεχνολογίας. Είναι μόνο 4!

Εγώ όμως μπορώ να τις φανταστώ και ήδη τις βλέπω να έχουν επίπτωση πάνω στο παιδί μου, που προτιμάει ήδη την ηλεκτρονική πραγματικότητα από την αληθινή ζωή. Και είναι μόνο τεσσάρων, ξαναλέω. Έχει μπροστά του μια εφηβεία, μια ζωή ολόκληρη. Και αν δεν βάλω όρια εγώ, τότε εγώ θα είμαι η μόνη υπεύθυνη για τις αρνητικές συνέπειες τις τεχνολογίας, όπως είμαι υπεύθυνη και για τις θετικές.

Δυστυχώς στην περίπτωση μας η κατάσταση πάει να ξεφύγει. Είναι περικυκλωμένος από τεχνολογικούς πειρασμούς :) Είναι 4 χρονών και έχει στην διάθεση του, 3 τηλεοράσεις, 2 DVD players, ένα xbox, ένα PS2, ένα Wii, 2 smartphones, έναν υπολογιστή, ένα laptop, 2 tablet, ένα ipad, ένα notebook και δικό του γραφείο για να παίζει! 

Αθροιστικά αν τα βάλουμε όλα αυτά που έχει σε όλα τα σπίτια που πηγαίνει, τα ερεθίσματα που λαμβάνει είναι πάρα πολλά. Τα όρια που μπαίνουν επίσης από κάθε μέρος που πηγαίνει είναι διαφορετικά και σίγουρα όχι σταθερά. Και φυσικά το παιδί προτιμά όλα αυτά από το να πάει μια βόλτα ή να κάνει μια δραστηριότητα. Είναι φορές που τον παρακαλάω να πάμε μια βόλτα και αυτός θέλει να μείνει σπίτι να ακούσει μουσική στον υπολογιστή! Φανταστείτε προχθές κατέβασε όλα του τα παιχνίδια στο πάτωμα και έκανε τον γνωστό χαμό και ήταν η πρώτη φορά που το καταχάρηκα χωρίς να συλλογίζομαι το μάζεμα, γιατί είχε τόσο πολύ καιρό να παίξει με τα παιχνίδια του!

Το πρωί που ξυπνάει βλέπει τα αγαπημένα του παιδικά στο σπίτι μαζί μας. Η μαμά μου τον ταΐζει με το ipad ανα χείρας τουτέστιν μισή ώρα. Άλλη μια ώρα θα παίξει/δει ταινία ή οτιδήποτε όταν ξυπνήσει. Πάντως όποτε πάω να τον πάρω τον βλέπω με το ipad στο χέρι. Θα έρθει σπίτι, θα πάρει λίγο το κινητό του μπαμπά. Λίγο το δικό μου. Θα παίξει οπωσδήποτε και λίγο playstation με τον μπαμπά και θα δει και το αγαπημένο του επεισόδιο στην TV πριν κοιμηθεί. Ομοίως στους άλλους παππούδες, θα κάνει κάτι από όλα αυτά, θα παίξει μουσική με τον θείο ή μόνος του. Μιλάμε για ώρες κάθε μέρα!

Αθροιστικά αν τα πάρουμε όλα αυτά, τα οποία φυσικά και γίνονται με κάποιο όριο, το συνολικό όριο ξεπερνιέται για τα καλά! Αυτό το πράγμα δεν ελέγχεται και πάει να ξεφύγει.

Το καλό είναι ότι ο Νικόλας θα μείνει μαζί μου, για όσο καιρό θα έχω άδεια εγκυμοσύνης, οπότε θα γίνει μια αρχή στην οριοθέτηση, από ένα άτομο, χωρίς να επηρεάζεται από άλλους. Μια δύσκολη αρχή, είμαι σίγουρη, που θα δοκιμάσει τα νεύρα και τα δικά μου και τα δικά του. Θα βρίσκεται σε ένα σταθερό περιβάλλον, όχι από το ένα σπίτι στο άλλο, με σταθερά, υποτίθεται, όρια. Όρια που θα έχουν θέσει οι γονείς που στο μυαλό του έχουν άλλη αξία.

Ας δει λοιπόν τηλεόραση, ας παίξει με όλα αυτά. Κερδίζει πράγματα, το βλέπω. Αλλά με κάποιο όριο. Που ΟΚ μπορεί να ξεπεραστεί σε κάποιες περιπτώσεις. Όλοι το χρειαζόμαστε. Αλλά να υπάρχει. 

Ποιο είναι το όριο; Σίγουρα δεν είναι το κάθε μέρα και από λίγο! Σκέφτομαι μόνο το Σαββατοκύριακο ασχολία με τους υπολογιστές-κινητά και μια ώρα κάθε μέρα τηλεόραση. Ακατόρθωτο μου ακούγεται αλλά οι υπόλοιποι γονείς τα καταφέρνουν. Ε θα τα καταφέρουμε και εμείς!

Η παράσταση παίζεται στο θέατρο «Κάτια Δανδουλάκη». Αγ. Μελετίου 61Α,Κυψέλη.

Τηλ : 2108640414
Πληροφορίες : Πρωί.: Κυρ. 11.30 π.μ.
Τιμη : € 10, 8. Κρατήσεις: 6977258000, 2117258176.