Κυριακή 11 Ιουνίου 2017

Τα ωφέλη του tae kwon do μέσα απο τα μάτια μιας μαμάς


Όταν έγραψα τον γιο μου tae kwon do δεν είχα σκοπό να τον κάνω μια πολεμική μηχανή αντιθέτως ήθελα να ξεκινήσει ένα άθλημα για να μπει η κίνηση στην ζωή του. Όντας ένα παιδί της πόλης, μόλις τριών ετών η μόνη κίνηση που υπήρχε στην ημέρα του ήταν να τριγυρνά μέσα σε ένα διαμέρισμα, άντε και καμιά βόλτα τα ΣΚ. Ως πρόωρο παιδί, ήταν πιο πίσω από συνομήλικα παιδιά και δεν ήταν η κίνηση του, τόσο σταθερή, με δύναμη και ισορροπία όσο άλλων παιδιών. Έτσι ξεκινήσαμε εργοθεραπεία. Το κολύμπι ήταν η σύσταση όλων ως την ιδανική γυμναστική. Το tae kwon do μου είχαν πει ότι είναι δύσκολο.
Πράγματι. Το tae kwon do ήταν δύσκολο. Αλλά...
  • Άρχισε 3 φορές την εβδομάδα να κάνει ωριαίες προπονήσεις. Από το διαμέρισμα λοιπόν πήγαμε στην μια ώρα διασκεδαστικής γυμναστικής
  • Μια πρόκληση μπήκε στην ζωή του. Τουλάχιστον με τα δικά μου μάτια. Οι προκλήσεις είναι για να μας κάνουν πιο καλούς πιο δυνατούς. Και στην περίπτωσή μας εκπλήρωσαν/εκπληρώνουν τον σκοπό τους.
  • Απέκτησε φίλους. Διαφόρων ηλικιών.
  • Του χάρισε αυτοπεποίθηση. Τα βάζει ακόμη και με τον Chuck Norris. 
  • Τον βοήθησε περισσότερο από το κολύμπι να αποκτήσει, ισορροπία, να δυναμώσει, να συγκεντρωθεί.
Και θα μιλήσω με παραδείγματα... 

Αυτοσυγκέντρωση - Βελτίωση κίνησης
Στο άθλημα αυτό τα παιδιά καλούνται να να εκτελέσουν σειρά κινήσεων. Είτε πρόκειται για μια απλή κλωτσιά ή για το περιβόητο Poomsae τους.
Μπορεί να φαίνεται κάτι απλό, αλλά για σκεφτείτε το λίγο... Για να κάνει μια κλωτσιά απαιτείται να ισορροπήσει το παιδί στο ένα πόδι, να τεντώσει το άλλο, ταυτόχρονα βγάλει μια κραυγή και στην συνέχεια να επιστρέψει στην θέση του χωρίς να πέσει. Ένα τόσο απλό πράγμα, απαιτεί από τον εγκέφαλο του παιδιού να μπει σε λειτουργία. Τον εκπαιδεύει να λειτουργεί σωστά. Έτσι έκανε και σε εμάς. Η επίδραση του στην κίνηση του Νικόλα ήταν καθοριστική!

Αντιμετώπιση προκλήσεων - Εκπλήρωση στόχων
Στην αρχή ήθελε να τα παρατήσει. Τον προτρέψαμε/πείσαμε/πιέσαμε παρτε το όπως θέλετε να μην το κάνει. Έμαθε λοιπόν να αντιμετωπίζει τις δυσκολίες του κατάματα. Τώρα που μεγάλωσε αναγνωρίζει την πρόκληση και είναι περήφανος για τον εαυτό του. Μια μέρα 4 μήνες πριν μου ειπε ότι θέλει να σταματήσει γιατί δεν μπορεί να μάθει το poomsae του. Τελικά το έμαθε και είναι περήφανος για τον εαυτό του που δεν τα παράτησε. Καταλαβαίνει ότι προσπάθησε πολύ και οι κόποι του είχαν αποτέλεσμα. Το καταλαβαίνει μ ο ν ο ς του, δεν χρειάζεται να του το εξηγήσω εγώ.

Ευγενικοί τρόποι - φιλία
Πιάνει κουβέντα με όλα τα παιδιά που συναντά στο tae kwon do ανεξαρτήτου ηλικίας. Ένα περίεργο πράγμα, όλα τα παιδιά που ασχολούνται με αυτό, είναι καλά παιδιά. Τι πιστεύετε ότι θα γινόταν αν ενα μικρό πιτσιρίκι έπιανε την κουβέντα σε ένα 10 χρονο στον δρόμο; Θα το κορόιδευε. Θα το αγνοούσε. Όχι εκει μέσα, όλα τα παιδιά μιλάνε μεταξυ του. Δεν μπορώ να μην σκεφτώ ότι ο αθλητισμός και οι αρετές του ευθύνονται γιαυτό... Και επίσης έκανε φίλους.

Αυτοπεποίθηση - Περηφάνια
Μαμά άκου τις κινήσεις μου τώρα στις κάνω αργά, αλλά άν έρθει κανας κακός να ξέρεις θα τις κάνω πολύ γρήγορα για να τον νικήσω.
Στις κούνιες κάτι μεγαλα παιδιά τον αγνοούν, πάει μπροστά τους, τους κάνει 5-6 κλοτσιες μπουνιές στον αέρα, το πιθανότερο λάθος εκτελεσμένες, αλλά δεν έχει σημασία... τους πιάνει κουβέντα με αυτοπεποίθηση.

Υπευθυνότητα
Του έδωσαν ένα χαρτί με θεωρία και λέξεις στα κορεάτικα για να το μάθει. Εγώ το αγνόησα σκεφτόμενη, νταξει σιγά τωρα μην βάλω το παιδί να διαβάσει αυτά... Με μάλλωσε, το πήρε μόνος του και πήγε να διαβάσει. Δεν θέλει να αργούμε στο μάθημα. Θέλει να είναι σωστά ντυμένος.

Αγάπη για τον αθλητισμό
Σύμφωνα με τα τωρινά του λεγόμενα, θέλει να κάνει γυμναστική και να τρώει σωστά για να αποκτήσει γερό σώμα και να ζήσει μέχρι τα 100... χαχαχαα
Βέβαια χτυπάει χαλαρά παγωτά και γαριδάκια, αλλά... τις δηλώσεις του τις κάνει!


Για όλα τα παραπάνω λοιπόν είμαι χαρούμενη που διάλεξα αυτό το άθλημα. Είμαι περήφανη για τον Νικόλα που προσπάθησε τόσο πολύ και τα κατάφερε.
Και είμαι ευγνώμων για τους εκπαιδευτές του που ασχολήθηκαν με τον Νικόλα(και με κάθε παιδί ξεχωριστά), τον ενέπνευσαν και τον έκαναν να το αγαπήσει. 
Και εύχομαι να κρατήσει για πολύ καιρό ή για όσο καιρό αυτός θέλει.

Όσο για μένα θα συνεχίσω να είμαι η γραφική μάνα που φωνάζω στις εξέδρες πριν από κάποιο αγώνα γιατί πολύ απλά ακόμα με παίρνει! Σε λίγο καιρό θα θελει να πηγαίνει χωρίς την μαμά... :)

Μαργαρίτα

LinkWithin

Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...