Είμαι σίγουρη, ότι τα ψώνια μαζί με τα παιδιά γίνονται από μια απλή διαδικασία, μια περιπέτεια! Είτε γιατί κολλάνε με άκυρα πράγματα που τα θέλουν διακαώς, είτε γιατί βαριούνται και προσπαθούν να κάνουν άνω κάτω το μαγαζί, είτε γιατί ξεφεύγουν από το χέρι μας και βρισκόμαστε να τα κυνηγάμε στους διαδρόμους παρά να ψωνίζουμε...
Έτσι, συμβαίνει και με εμάς! Οπότε πια, μπαίνοντας στο σούπερ μάρκετ είτε χρειάζομαι να αγοράσω ένα πράγμα, είτε περισσότερα, πάντα παίρνω το μεγάλο καρότσι. Βάζω την Αγνή να κάθήσει στην ειδική θέση για παιδιά και έτσι την "περιορίζω" όσο μπορώ!
Το Σάββατο που πέρασε ήθελε ο άντρας μου να αγοράσουμε μερικά ξύλα για τις κατασκευές του. Έτσι, βρεθήκαμε σε γνωστό, μεγάλο κατάστημα με εργαλεία και δομικά υλικά. Η πρακτική πια είναι μια... πήραμε καρότσι!!!
Όταν μπήκαν τα ξύλα μέσα στο καρότσι, η Αγνή βρήκε ευκαιρία να παίξει και να μας δείξει την φαντασία της... Πήρε λοιπόν τα ξύλα και έφτιαξε ένα σπιτάκι!
Μέσα σε λίγα λεπτά, ήταν κάπως έτσι...
Καθώς περνούσαμε ανάμεσα στους διαδρόμους όλοι έψαχναν από που έρχεται η παιδική φωνούλα, χωρίς να βλέπουν κανένα παιδί. Όταν διαπίστωναν ότι ήταν μέσα στο καρότσι, ξαφνιάζονταν και γελούσαν. Κάποιοι μάλιστα έκαναν πλάκα και έμπαιναν στο παιχνίδι της χτυπώνστας την πόρτα στο παιχνιδό-σπιτο!
Δεν μπορώ να πω ότι δεν το διασκέδασα κι εγώ! Είχε πλάκα. Άσε που από μια απλή επίσκεψη σε ένα μαγαζί η Αγνή το έκανε να μοιάζει με μια μεγάλη φάρσα!
Ποια ήταν η δική σας περιπέτεια όταν πήγατε τελευταία φορά για ψώνια με τα παιδιά σας;
Ποια ήταν η δική σας περιπέτεια όταν πήγατε τελευταία φορά για ψώνια με τα παιδιά σας;
