Αυξημένο κίνδυνο να παρουσιάσουν διατροφικές δυσκολίες και αδυναμία μάσησης, όταν θα φτάσουν 2 – 3 χρονών, έχουν τα παιδιά που όσο είναι ακόμη βρέφη, τρώνε μόνο κρέμες και δεν έχουν προσπαθήσει να φάνε στερεά σχηματισμένη, τροφή κομμένη σε κομματάκια.Τα ίδια μωρά έχουν μεγάλες πιθανότητες αργότερα, να γίνουν και παχύσαρκα.!!!
Σύμφωνα με νεώτερες επιστημονικές οδηγίες, η εισαγωγή της στερεάς τροφής στη διατροφή των βρεφών (με τη λέξη βρέφη ορίζουμε την ηλικία μέχρι τους 9 μήνες), πρέπει να ξεκινά περίπου στην ηλικία των 6 μηνών με τις κρέμες. Και επειδή η Ελλάδα είναι η χώρα της υπερβολής, έχει παρατηρηθεί το φαινόμενο πολλοί γονείς να ταΐζουν με το κουταλάκι, διάφορες βρεφικές κρέμες (σε μορφή πολτού) βρέφη 4 ή και 5 μηνών, κάτι που φυσικά σε τέτοιες ηλικίες δεν ενδείκνυται. Και από την άλλη πολλά Ελληνόπουλα, συνεχίζουν να τρώνε σε όλη τη διάρκεια της προσχολικής τους ηλικίας (3, 4 και 5 χρονών) μόνο αλεσμένες τροφές χωρίς οι γονείς τους να τα ενθαρρύνουν να φάνε κανονικό φαγητό.
Οι παιδίατροι είναι κατηγορηματικοί: «μάθετε το παιδί σας να τρώει. Με το τάισμα αλεσμένων τροφών με το κουτάλι το παιδί όχι μόνο δεν μαθαίνει να μασά, αλλά οδηγείται και στην παχυσαρκία, αργότερα.» Όπως εξηγεί στο Αθηναϊκό Πρακτορείο, ο παιδίατρος και σύμβουλος θηλασμού, κ. Στέλιος Παπαβεντσής, επικαλούμενος στοιχεία έρευνας από το πανεπιστήμιο του Νότινχαμ: «παιδιά που μελετήθηκαν και ελάμβαναν σχηματισμένη τροφή, είχαν αυξημένη συχνότητα μειωμένου βάρους, ενώ τα παιδιά που ελάμβαναν αλεσμένη τροφή, είχαν αυξημένη συχνότητα παχυσαρκίας».
Στο πλαίσιο της έρευνας μελετήθηκαν 155 ηλικίας από 18 μηνών έως και 5 ετών. Τα παιδάκια χωρίστηκαν σε δύο ομάδες. Σε εκείνα που έτρωγαν μόνα τους και εκείνα που η μητέρα τους τα τάιζε με κουτάλι. Τα παιδιά της πρώτης κατηγορίας, βρέθηκε να έχουν αυξημένη πιθανότητα να τους αρέσουν οι πολύπλοκοι υδατάνθρακες, αντί για τα απλά σάκχαρα και τα παιδιά της άλλης κατηγορίας (εκείνα που τα τάιζε η μητέρα τους), είχαν ακριβώς το αντίθετο. Προτιμούσαν τα σάκχαρα από τους πολύπλοκους υδατάνθρακες.
Η ίδια έρευνα κατέδειξε ότι οι διατροφικές προτιμήσεις και η υγεία στην πρώιμη παιδική ηλικία, επηρεάζονται σημαντικά από τον τρόπο σίτισης κατά τη βρεφική και νηπιακή ηλικία. Τα βρέφη που ξεκινούσαν στερεές τροφές και συνέχιζαν να τρώνε μόνα τους, μαθαίνουν να ρυθμίζουν την πρόσληψη τροφής, σύμφωνα με τις ανάγκες που πραγματικά έχουν. Δηλαδή την πείνα και τον κορεσμό. Αυτό οδηγεί σε χαμηλότερο δείκτη μάζας σώματος και σε προτίμηση σε πιο υγιεινά τρόφιμα. (όπως αυτά με πιο πολύπλοκους υδατάνθρακες).
Αντίθετα τα βρέφη που τρώνε αλεσμένες τροφές με το κουτάλι, δεν μαθαίνουν να ρυθμίζουν την πείνα και τον κορεσμό τους τόσο καλά, με συνέπεια να έχουν υψηλότερο δείκτη παχυσαρκίας. Αυτά τα παιδιά προτιμούν περισσότερο ανθυγιεινά τρόφιμα όπως εκείνα με πολύ ζάχαρη. Όπως εξηγεί ο παιδίατρος κ. Παπαβέντσης: «Κάτι τέτοιο έχει εμφανείς και σημαντικές επιπτώσεις στην καταπολέμηση της ολοένα αυξανόμενης επιδημίας παχυσαρκίας που παρατηρείται στις σύγχρονες κοινωνίες».
Πηγή: http://www.iatropedia.gr
