κι έχω κρυμμένο στην αμμουδιά ένα αστέρι.... λαλαλαλα. Το ξέρετε το τραγούδι φαντάζομαι. Βέβαια το τραγούδι λέει σε περιμένω αλλά το άλλαξα γιατί εγώ περιμένω το άλλο καλοκαίρι... Το καλοκαίρι μου ήταν πολλά πράγματα, αλλά όχι ξεκούραστο.
Είχε "μουσική" από ένα μωρό που έκλαιγε ασταμάτητα....
είχε μια μετακόμιση με όλα τα καλά και τα κακά που την συνοδεύουν....
είχε ειδυλλιακές διακοπές στο Τολό. Κάθε πρωι 8-10 ήταν η δική μου ώρα...την υπόλοιπη ημέρα δες την πρώτη εικόνα:)
η ώρα του Νικόλα:)
Βόλτες στο αγαπημένο Ναύπλιο...Ποτέ δεν το βαριέμαι. Εδώ είμαστε στο κάστρο στο οποίο αντέξαμε κάπου ένα τέταρτο. Μετά κουραστήκαμε! Και κάποτε το είχα ανέβει με τα σκαλιά!
μια όαση ξεκούρασης λίγες μέρες στο χωριό με την μαμά και θεία να βοηθάνε με τα παιδιά!
αλλά και ο θείος...
με εκλογές...
 |
| έλιωσα με το συγκεκριμένο |
βόλτες στο Αττικό πάρκο με τον φιλαράκο μας...
και επιστροφή στην καθημερινότητα!
Ήταν ένα διαφορετικό καλοκαίρι με ελάχιστους καφέδες, κανένα ποτό και με ελάχιστες συναντήσεις με φίλους. Παρόλα αυτά ήταν γεμάτο. Δεν παραπονιέμαι αλλά όπως είπα και στην αρχή θα περιμένω το άλλο καλοκαίρι!
Σας αφήνω με μια εικόνα που χάρη σε αυτή βρίσκω τον χρόνο να πλήκτρολογήσω αυτές τις αράδες και που ξέρω ότι θα σας φτιάξει την διάθεση:)
Φιλιά!
