Είναι κοινός στόχος για πολλούς γονείς η διαπίστωση πώς η γλώσσα αρκετών κλασσικών παραμυθιών είναι ιδιαίτερα σκληρή για ένα παιδί. Πολλοί δε, επιλέγουν με αυστηρά κριτήρια τα παραμύθια με τα οποία θα μεγαλώσουν τα παιδιά τους και απορρίπτουν εκείνα που με τον κακό λύκο, τις μάγισσες, την κακιά μητριά και άλλα αγριεύουν στα δικά τους αυτιά την αφήγηση μιας παιδικής ιστορίας.
Ζούμε σε μια εποχή που ακόμα και ο παιδικός τρόπος διασκέδασης έχει αλλάξει ριζικά, τα παιχνίδια, τα κινούμε σχέδια, οι τηλεοπτικοί παιδικοί ήρωες φωτογραφίζουν μια πραγματικότητα σαφώς πιο σύγχρονη και παράλληλα αλλάζουν άρδην τα αισθητηριακά ερεθίσματα που μπορούν τα παιδιά να λάβουν. Αυτή, η νέα εποχή που περιλαμβάνει ίσως για εμάς ήρωες δυσμορφικούς και ακατανόητους, είναι το αποτέλεσμα μιας τεχνολογίας που στην εξέλιξη ή την επιδείνωσή της, αλλάζει την αισθητική μας.
Η αλήθεια είναι πως ότι και αν επιλέξουμε δεν θα μπορέσουμε για πολύ να προστατέψουμε το παιδί μας από σκληρές αλήθειες της πραγματικότητας που λέγεται ζωή. Ανησυχούμε συχνά για τον κακό λύκο και τα υπόλοιπα και αμέσως μόλις τα απορρίψουμε σαν ερεθίσματα βρισκόμαστε να ανησυχούμε πάλι για την ωμότητα και την βιαιότητα των ηλεκτρονικών παιχνιδιών και των σούπερ ηρώων. Τα παραμύθια πολύ πριν γίνουν εικόνα σε μια οθόνη, είναι τα πρώτα ερεθίσματα που μπορεί να δεχθεί ένα παιδί και παραμένουν απαραίτητα για την ψυχοσυναισθηματική και κοινωνική του ανάπτυξη. Ο λόγος της αναφοράς στην παραπάνω μετάβαση είναι για να συνειδητοποιήσουμε πως τα παιδικά ερεθίσματα δημιουργούνται με χρήσεις στοιχείων της πραγματικής ζωής και μέσα από έναν τόνο υπερβολής προσπαθούν να εξάψουν την παιδική φαντασία.
Ζούμε σε μια εποχή που ακόμα και ο παιδικός τρόπος διασκέδασης έχει αλλάξει ριζικά, τα παιχνίδια, τα κινούμε σχέδια, οι τηλεοπτικοί παιδικοί ήρωες φωτογραφίζουν μια πραγματικότητα σαφώς πιο σύγχρονη και παράλληλα αλλάζουν άρδην τα αισθητηριακά ερεθίσματα που μπορούν τα παιδιά να λάβουν. Αυτή, η νέα εποχή που περιλαμβάνει ίσως για εμάς ήρωες δυσμορφικούς και ακατανόητους, είναι το αποτέλεσμα μιας τεχνολογίας που στην εξέλιξη ή την επιδείνωσή της, αλλάζει την αισθητική μας.
Η αλήθεια είναι πως ότι και αν επιλέξουμε δεν θα μπορέσουμε για πολύ να προστατέψουμε το παιδί μας από σκληρές αλήθειες της πραγματικότητας που λέγεται ζωή. Ανησυχούμε συχνά για τον κακό λύκο και τα υπόλοιπα και αμέσως μόλις τα απορρίψουμε σαν ερεθίσματα βρισκόμαστε να ανησυχούμε πάλι για την ωμότητα και την βιαιότητα των ηλεκτρονικών παιχνιδιών και των σούπερ ηρώων. Τα παραμύθια πολύ πριν γίνουν εικόνα σε μια οθόνη, είναι τα πρώτα ερεθίσματα που μπορεί να δεχθεί ένα παιδί και παραμένουν απαραίτητα για την ψυχοσυναισθηματική και κοινωνική του ανάπτυξη. Ο λόγος της αναφοράς στην παραπάνω μετάβαση είναι για να συνειδητοποιήσουμε πως τα παιδικά ερεθίσματα δημιουργούνται με χρήσεις στοιχείων της πραγματικής ζωής και μέσα από έναν τόνο υπερβολής προσπαθούν να εξάψουν την παιδική φαντασία.
Σε κάθε περίπτωση όσο και αν προσπαθούμε να αποφύγουμε σκληρές πληροφορίες ή έντονα ερεθίσματα, δεν θα πάψουν αυτά να αποτελούν μέρος της πραγματικότητας που το παιδί μας αργά ή γρήγορα θα συναντήσει. Προδίδει ενήλικη ευαισθησία και ευθύνη ο προβληματισμός μας για όλες τις πληροφορίες που μπορεί να δεχθεί το παιδί μας και σίγουρα μπορούμε αυτή να την αξιοποιήσουμε περισσότερο δημιουργικά. Κανένα ερέθισμα δεν μπορεί να αποκτήσει στο συναίσθημα και το μυαλό κανενός παιδιού, την απόλυτη ισχύ που θα μπορούσε, αν εμείς είμαστε εκεί να του εξηγήσουμε τι ακριβώς σημαίνει. Είναι λιγότερο επίφοβο να λειτουργούμε απροβλημάτιστα σε σχέση με κάθε πληροφορία σκληρή ή όχι και να μιλάμε στο παιδί μας γι’ αυτή, παρά να πιστέψουμε ότι μπορούμε να την αποφύγουμε.
Η συμβολική γλώσσα των παραμυθιών κρύβει αλήθειες για τη ζωή που μοιραζόμαστε με τα παιδιά μας και απ’ τις οποίες δεν μπορούμε να το προστατέψουμε αποκλείοντάς το. Μπορούμε ωστόσο να το προστατέψουμε μιλώντας του γι’ αυτές, μέσω των ηρώων ενός παραμυθιού που είναι επιλεγμένοι για να γίνουν κατανοητοί στην δική του γλώσσα, μπορούμε να το καθησυχάσουμε σε σχέση μ’ αυτές, γιατί είμαστε εμείς εκεί να το προστατέψουμε μέχρι να μπορεί και μόνο του. Μπορούμε να του διδάξουμε τί θέση να παίρνει απέναντι σ’ αυτές τις αλήθειες, πρώτα απ’ όλα υιοθετώντας τη δική μας ψύχραιμη και δυναμική στάση.
Και να θυμάστε...
"..κι αν σου μιλώ με παραμύθια και παραβολές
είναι γιατί τ' ακούς γλυκότερα"
Γ. Σεφέρης
Εσείς επιλέγετε να μην πείτε "σκληρά" παραμύθια στο παιδί σας;
Ποιά απορία είχαν σχετικά με ένα "σκληρό" παραμύθι;
Η συμβολική γλώσσα των παραμυθιών κρύβει αλήθειες για τη ζωή που μοιραζόμαστε με τα παιδιά μας και απ’ τις οποίες δεν μπορούμε να το προστατέψουμε αποκλείοντάς το. Μπορούμε ωστόσο να το προστατέψουμε μιλώντας του γι’ αυτές, μέσω των ηρώων ενός παραμυθιού που είναι επιλεγμένοι για να γίνουν κατανοητοί στην δική του γλώσσα, μπορούμε να το καθησυχάσουμε σε σχέση μ’ αυτές, γιατί είμαστε εμείς εκεί να το προστατέψουμε μέχρι να μπορεί και μόνο του. Μπορούμε να του διδάξουμε τί θέση να παίρνει απέναντι σ’ αυτές τις αλήθειες, πρώτα απ’ όλα υιοθετώντας τη δική μας ψύχραιμη και δυναμική στάση.
Και να θυμάστε...
"..κι αν σου μιλώ με παραμύθια και παραβολές
είναι γιατί τ' ακούς γλυκότερα"
Γ. Σεφέρης
Εσείς επιλέγετε να μην πείτε "σκληρά" παραμύθια στο παιδί σας;
Ποιά απορία είχαν σχετικά με ένα "σκληρό" παραμύθι;
Πηγή: www.my-family.gr
