Έκτακτα μέτρα

Είναι μέρες που σκέφτομαι δυνατά και τα γράφω στο Blog. Έτσι έγινε και πριν λίγες μέρες με το "Τσάμπα Κλάμα" και είδα ότι μάλλον δεν είμαι μόνη. Ξεκινήσαμε που λέτε με τον Δημήτρη εφαρμογή του σχεδίου! Μπου χα χα χα χα! (σατανικό γέλιο)

Εχθές ο "Μικρός Νικόλας" μου, κάθισε να παίξει μαζί μας στο πάτωμα του δωματίου του. Μην τα πολυλέω, τον έπιασε αυτό που τον πιάνει τώρα τελευταία και αντί να παίζει ήρεμα και ωραία, άρχισε να πετάει τα παιχνίδια του, να τα σπάει και να παίζει με έναν τρόπο που δεν μας άρεσε καθόλου.

Για να μην παρεξηγούμαι, να πω ότι είναι αποδεκτό να βαριέται, ή να τον πιάνει το κατιτίς του, είναι και αγόρι άλλωστε, δεν θα ήθελα να παίζει σαν αποβλακωμένο, με χαμόγελο αλα stepford wifes, αλλά μέχρι κάποιο όριο. 

Όταν λοιπόν ξεπέρασε τα επιτρεπτά όρια, μετά από αλλεπάλληλες εξηγήσεις σε ήπιο τόνο από τον πατέρα του, είδαμε ότι δεν παίρνει από λόγια (είχε ήδη σπάσει την μπουλντόζα που του έφερε ο Αι Βασίλης (bye bye 25 euros). Ο πατέρας του λοιπόν τον έβγαλε ήρεμα-ήρεμα έξω από το δωμάτιό του και του απαγόρευσε να παίξει με οποιοδήποτε παιχνίδι μέχρι την επόμενη ημέρα.

Ακολούθησαν αναμενόμενες αντιδράσεις, όπως γαλιφιές, κλάμα και στους δυο, μπας και υποχωρήσει κάποιος από εμάς. Όλο αυτό κράτησε κανά δεκάλεπτο το πολύ. Εντύπωση μου έκανε ότι κράτησε τόσο λίγο!

Μετά από καμιά ώρα ζήτησε να παίξει με το κινητό το οποίο και αρνηθήκαμε εξηγώντας για άλλη μια φορά τον λόγο. Βλέποντας ότι δεν μασάμε, ήρθε σιγά σιγά και μας ζήτησε συγνώμη, χωρίς εμείς να τον προτρέψουμε για κάτι τέτοιο. Παρόλα αυτά πάλι δεν υποχωρήσαμε και του είπαμε ότι δυστυχώς δεν θα παίξεις άλλο σήμερα, από αύριο όμως μπορείς να παίξεις ότι παιχνίδι θες, εκτός και αν ξανακάνεις τα ίδια, οπότε δεν θα σε αφήσουμε να παίξεις δυο μέρες. Περιέργως δεν έβγαλε άχνα και δέχτηκε τις συνέπειες των πράξεών του χωρίς να ρίξει άλλο κλάμα.

Γονείς - Νικόλας

1 -0

Άντε να δούμε σήμερα τι θα κάνει!

Επειδή όμως, έχω μια υποψία ότι η "μάχη" είναι δύσκολη, οργανώθηκα λιγάκι.

Ετοίμασα και εκτύπωσα μια σελίδα με τους κανόνες του σπιτιού και το κόλλησα κάπου που θα το βλέπει.

Οι κανόνες που επέλεξα είναι κάποιοι βασικοί κανόνες που θέλω να εμπεδώσει. Φυσικά υπάρχουν και άλλοι αλλά δεν θέλω να του φανεί δύσκολο.

1) Παίζουμε ηλεκτρονικά παιχνίδια με χρονικό όριο.
2) Φροντίζουμε τον εαυτό μας καθημερινά.
3) Παίζουμε όμορφα.
4) Δεν φωνάζουμε.
5) Βλέπουμε τηλεόραση με χρονικό όριο.
6) Σεβόμαστε και δεν χτυπάμε τους άλλους.
7) Τρώμε όμορφα, στο τραπέζι.
8) Είμαστε ευγενικοί.

Επίσης εκτύπωσα έναν πίνακα επιβράβευσης, με θέμα το διάστημα που του αρέσει, και τον κόλλησα και αυτόν στον τοίχο.

Ο πίνακας επιβράβευσης δουλεύει ως εξής. Όταν το παιδί είναι ήρεμο και καλοδιάθετο του εξηγούμε τους κανόνες και του λέμε τι θα κερδίσει όταν φτάσει στον τελικό στόχο. Κάθε φορά που το παιδί ακολουθεί τους κανόνες, το επιβραβεύουμε και προχωράμε στον πίνακα ένα βήμα. Αν όμως το παιδί παραβιάσει κάποιον κανόνα, πηγαίνουμε ένα βήμα πίσω. Όταν φτάσει στην μέση, του δίνουμε μια μικρή επιβράβευση, έτσι ώστε να το ενθαρρύνουμε να συνεχίσει.
Η επιβράβευση είναι καλό να μην είναι κάτι που παραβιάζει τους κανόνες, δηλαδή είναι λίγο άκυρο η επιβράβευση να είναι 1 ώρα επιπλέον υπολογιστής γιατί έτσι ακυρώνουμε τους κανόνες μόνοι μας. Μια ωραία βόλτα σε ένα πάρκ, στο λούνα πάρκ, στον παιδότοπο ή σε έναν αγαπημένο φίλο είναι μια καλή ιδέα.
Επέλεξα έναν έτοιμο πίνακα επιβράβευσης, μιας και είναι πολύ πιο όμορφος από οποιαδήποτε δική μου προσπάθεια. Τον βρήκα στην σελίδα της γνωστής σούπερ νταντάς που έδειχνε κάποτε στην τηλεόραση.

via

Διαβάζοντας στο ιντερνετ για τους πίνακες αυτούς βρήκα πολλούς υπέρμαχους αλλά και πολλούς που είναι κατά. Είναι το αποτέλεσμά τους προσωρινό; Μήπως ενθαρρύνουν το παιδί να ζητά μόνο επιβεβαίωση και καλά λόγια από τους άλλους ή αντιθέτως προάγουν την αυτοπεποίθηση και αυτοεκτίμησή του;
Αυτό που κατάλαβα, μια σούμα αυτών που διάβασα, είναι τα εξής...
Αν το παιδί αντί να καταλάβει και εμπεδώσει τους κανόνες, καταλήξει απλά να κυνηγάει τις επιβραβεύσεις, κάτι πάει στραβά. Γιαυτό λοιπόν πρέπει να υπάρχουν και συνέπειες αν το παιδί δεν ακολουθήσει τον κανόνα, όχι απλά ένα βήμα πίσω στον πίνακα.
Το παιδί πρέπει να καταλάβει τους κανόνες. Ο στόχος δεν είναι να κάνουμε το παιδί να υπακούει απλά στους κανόνες. Δεν θέλουμε να το χειραγωγήσουμε. Χρησιμοποιούμε τον διάλογο πάντα! Το αφήνουμε να εξωτερικεύσει τα συναισθήματά του, να συζητήσει μαζί μας. Επίσης δεν πρέπει το παιδί να νομίσει ότι το αγαπάμε μόνο όταν ακολουθεί τους κανόνες. Δεν πρέπει να του περάσει ότι η αγάπη μας είναι κάτι που πρέπει να το κερδίσει.
Έχοντας αυτά στο μυαλό, είμαστε έτοιμοι να χρησιμοποιήσουμε αυτό το εργαλείο και θα δούμε πως θα πάει.