- Μαμά πεινάω!
- Σε λίγο θα έρθει ο μπαμπάς κάντε λίγο υπομονή!
- Ωχουυυυυ
ή
- Έτοιμο το τραπέζι! Ελάτε για φαγητό!
Πόσο καιρό έχετε να το ακούσετε ή να το πείτε αυτό; Θυμάμαι παλιά κάτι μεσημέρια, που μύριζε το φαγητό και περιμέναμε να έρθει ο πατέρας μου για να φάμε. Θυμάμαι στο χωριό, πάντα να τρώμε όλοι μαζί στο στρωμένο τραπέζι. Ακόμη το κάνουμε. Θυμάμαι το βλέμμα της γιαγιάς, όταν έμενε εδώ Αθήνα και μας έπιανε να τρώμε με τον δίσκο μπροστά στην τηλεόραση και την έπιανε το κάτι άλλο!
Οι καιροί άλλαξαν, οι ρυθμοί άλλαξαν, έθιμα ίσως ξεχάστηκαν και πλέον τρώμε βιαστικά, με ανοιχτή την τηλεόραση. Κάποια βράδια τρώμε όλοι μαζί, κάποια όχι. Το Σαββατοκύριακο όμως πάντα τρώμε μεσημέρι και βράδυ όλοι μαζί, "σαν οικογένεια" όπως μας λέει ο γιος μου πολλές φορές όταν είμαστε μαζί.
Φέτος λέω στην λίστα με τα πράγματα που θέλω να κάνω φέτος να βάλω τον εξής στόχο.
Κάθε απόγευμα να τρώμε όλοι μαζί στο τραπέζι χωρίς τηλεόραση. Δύσκολο μου ακούγεται αλλά θα το προσπαθήσω. Πάει ταίρι μαζί με τον άλλο μου στόχο. Να μαγειρεύω πιο συχνά, κάθε μέρα ει δυνατόν, σπιτικό φαγητό για την οικογένεια μου. Βουνό μου ακούγεται και ντρέπομαι που το διαβάζουν γυναίκες που το θεωρούν αυτονόητο. Αλλά δεν είναι!
Τι θα κερδίσω από όλο αυτό;
Ξέρω ήδη. Δεν χρειάζομαι κανέναν ειδικό να μου το εξηγήσει. Ας τα γράψω όμως για να πάρω δύναμη:)
Η ώρα του φαγητού για την οικογένεια είναι ένας ιδιαίτερος χώρος και χρόνος, ένας τρόπος να βρεθούμε και να επανασυνδεθούμε με τα άτομα που αγαπούμε και νοιαζόμαστε πιο πολύ. Ακόμα και αν πρόκειται για πρόχειρο φαγητό, μια ομελέτα και σαλάτα, ή σουβλάκια από το σουβλατζίδικο της γωνίας, αυτό που συμβαίνει στη διάρκεια του οικογενειακού φαγητού είναι μια σύνθετη ψυχική διεργασία με ποικίλες συνέπειες. Καταρχήν, η ώρα του φαγητού, από την προετοιμασία του μέχρι την κατανάλωσή του, είναι μια ιεροτελεστία που φέρνει τα μέλη της οικογένειας κοντά και αναζωπυρώνει τη σχέση τους. Είναι η ώρα που όλοι ανταλλάσσουν νέα, σκέψεις, συναισθήματα, που μιλάνε ο ένας στον άλλον και ακούνε. Είναι η ώρα της επικοινωνίας, από τα απλά και τα καθημερινά ως τα μεγάλα και τα σύνθετα. Το νόημα αυτής της ώρας είναι το ότι τα μέλη της οικογένειας δείχνουν ότι νοιάζονται και φροντίζουν το ένα το άλλο. Πρόκειται για έναν ακόμα τρόπο για τους γονείς να έρθουν κοντά στα παιδιά τους, να σκύψουν πάνω από τα προβλήματα και τις ανησυχίες τους και με αυτόν τον τρόπο να τα επηρεάσουν θετικά.
Τα παιδιά που τρώνε μόνα τους ποτέ δε μαθαίνουν ότι το φαγητό είναι μια ευχάριστη διαδικασία, κατά την οποία οι άνθρωποι επικοινωνούν, δοκιμάζουν όλοι μαζί καινούριες γεύσεις, μοιράζονται τις εμπειρίες τους από την ημέρα τους και διασκεδάζουν ανταλλάσοντας απόψεις για το φαγητό (πώς είναι μαγειρεμένο, τι τους αρέσει και τι όχι, ιδέες για άλλα διαφορετικά μενού).
Τα παιδιά που τρώνε μόνα τους ή μπροστά στην τηλεόραση δεν προσέχουν τι και πόσο τρώνε. Δε συνειδητοποιούν πότε έχουν χορτάσει, γιατί τις περισσότερες φορές είναι απορροφημένα στην τηλεόραση. Επίσης, είναι πολύ πιθανό να κάνουν και λάθος επιλογές, αφού κανένας δεν τους προσέχει. Όταν έστω και μια φορά φάνε μόνα τους, τότε είναι εύκολο αυτό να γίνει συνήθεια, ενώ εξακολουθούν να έχουν ανάγκη από διακριτική γονική παρακολούθηση για το τι τρώνε.
Οι έφηβοι που τρώνε ένα γεύμα την ημέρα με τους γονείς τους, έξι με επτά φορές την εβδομάδα είναι τέσσερις φορές λιγότερο πιθανό να αρχίσουν το κάπνισμα, τρείς φορές λιγότερο πιθανό να καπνίσουν μαριχουάνα και έχουν περίπου τις μισές πιθανότητες να αρχίσουν να πίνουν, σε σχέση με τους εφήβους που τρώνε με τους γονείς τους δύο φορές την εβδομάδα ή λιγότερο.
Μέσα από μια τέτοια διαδικασία, το παιδί καταρχήν τρώει μεγαλύτερη ποικιλία φαγητών και καλύτερη ποιότητα. Σε έρευνα που δημοσιεύτηκε στο επιστημονικό περιοδικό Archives of FamilyMedicine, φάνηκε ότι τα παιδιά που τρώνε με την οικογένειά τους φαγητό μαγειρεμένο στο σπίτι τείνουν να τρώνε πιο ισορροπημένα γεύματα που τους προσφέρουν βιταμίνες, ιχνοστοιχεία και πρωτείνες που χρειάζονται για να αναπτυχθούν και να έχουν καλή υγεία. Το παιδί μαθαίνει θετικές διατροφικές συνήθειες, καλούς τρόπους, συνεργασία και άλλες θετικές κοινωνικές συμπεριφορές.
Η ώρα του οικογενειακού δείπνου προσφέρει και άλλα οφέλη, μια που δίνει στο παιδί την ευκαιρία να συσφίξει τους δεσμούς του με τα άλλα μέλη της οικογένειας και να εξασκήσει την τέχνη της συζήτησης. Τα παιδιά μαθαίνουν πως να κάνουν ερωτήσεις και πως να απαντούν σχετικά με τη μέρα τους και πως να ακούνε τις πληροφορίες που δίνουν οι άλλοι. Οι έρευνες δείχνουν ότι οι συζητήσεις που γίνονται μεταξύ ενηλίκων και παιδιών με μια κανονική συχνότητα σε ένα φυσικό περιβάλλον για το παιδί (όπως η ώρα που μαζεύεται η οικογένεια για φαγητό) συμβάλλουν στην ανάπτυξη του λεξιλογίου του παιδιού, στη βελτίωση του προφορικού του λόγου και στην ανάπτυξη των πρώιμων αναγνωστικών ικανοτήτων του και ακόμα και στην επιτυχία του στην ανάγνωση, μια που το μεγάλο λεξιλόγιο συνεισφέρει στις αναγνωστικές ικανότητες.
Είναι εντυπωσιακό ότι η οικογενειακή συγκέντρωση στο τραπέζι έχει συνδεθεί με βελτίωση των παιδιών στο σχολείο και στην ψυχολογική κατάστασή τους.
Πηγή: http://www.newsitamea.gr/, http://mamamou.com.cy/
