Αν με ρωτούσατε όταν ήταν ο Νικόλας πιο μικρός, πότε έχω σκοπό να κόψω το γάλα με μπιμπερό, θα σας απαντούσα, μετά το πρώτο έτος. Τώρα, που ο Νικόλας κοντεύει τα τέσσερα, έχω να πω ότι τα πράγματα είναι σκούρα!!!
Δεν το περίμενα να είναι τόσο δύσκολο... Μέσα στην προηγούμενη χρονιά είχα κάνει κάποιες απόπειρες να το κόψω, οι οποίες έληξαν άδοξα ή με το γάλα στο πάτωμα ή με τον Νικόλα νηστικό και εμένα νευριασμένη ή με τον Νικόλα με ύφος ικανοποίησης και μπιμπερό στο στόμα και εμένα πάλι εκνευρισμένη.
Και να πω ότι δεν τα είχα διαβάσει; Τα είχα διαβάσει, αλλά είναι και αυτό που λένε αν δεν πάθεις δεν θα μάθεις.
Ο Νικόλας έχει δεθεί με το μπιμπερό του. το έχει συνδέσει με την διαδικασία του χουζουρέματος. Είναι το τελευταίο οχυρό που μένει να κατακτηθεί έτσι ώστε να αποκοπεί εντελώς από το μωρό.
Λένε ότι τα παιδιά συνδέονται με τα μπιμπερό. Είναι κάτι σαν την αγκαλιά της μαμάς, σαν την αγαπημένη του κουβέρτα.
Από την άλλη έχει πολλά μειονεκτήματα και γιαυτό οι γιατροί λένε ότι πρέπει να κοπεί μετά το πρώτο έτος....
- Η παρατεταμένη χρήση του μπουκαλιού, ιδιαίτερα από παιδιά μεγαλύτερα των 2,5 χρόνων, μπορεί να οδηγήσει σε μελλοντικά ορθοδοντικά προβλήματα.
- Τα παιδιά που πίνουν το γάλα με το μπιμπερό μισοκοιμισμένα σε ξαπλωτή θέση θεωρείται μια από τις αιτίες ωτίτιδας. Κι αυτό γιατί, ακόμα και ελάχιστη ποσότητα γάλακτος να περάσει από το φάρυγγα στο εσωτερικό του αφτιού μπορεί να αποτελέσει υλικό για τον πολλαπλασιασμό μικροβίων.
- Το χειρότερο ωστόσο είναι ότι η χρήση του μπιμπερό σαμποτάρει την προσπάθεια αυτονόμησης του παιδιού.
Επειδή όλα αυτά τα ήξερα και επειδή έσπασε το μπιμπερό μας στην διάρκεια των διακοπών, ο Νικόλας στις διακοπές (τις τελευταίες ημέρες) έπινε αναγκαστικά με ποτήρι και καλαμάκι το γάλα.
Για να γίνει αυτό γίνεται μια μάχη! Του εξηγώ κάθε φορά, πολλές φορές ότι τα παιδάκια που πίνουν γάλα μεγαλώνουν και διάφορα τέτοια. Του τονίζω πόσο έχει μεγαλώσει και πόσο τον καμαρώνω που πίνει με ποτήρι. Τον βάζω να μου δείξει τα ποντίκια του έτσι ώστε να διαπιστώσω πόοοοσο μεγάλωσε. Του λέω το παραμύθι με το παιδάκι που δεν έπινε γάλα και πήγε στον γιατρό γιατί τα κόκαλά του διψούσαν για ασβέστιο(εντάξει αυτό είναι εκφοβισμός το ξέρω:)) ).
Στο 90% των περιπτώσεων πίνει το γάλα όλο από το ποτήρι. Στο 10% απλά δεν αντέχω άλλο και νευριάζω οπότε τον αφήνω χωρίς γάλα.
Εντάξει δεν είναι και φοβερό να μην πιει γάλα μια μέρα. Παίρνει και από αλλού ασβέστιο.
Υπάρχουν όμως και μέρες, όπως εχθές που ήμουν πτώμα, που ήταν πτώμα και ο Δημήτρης, οπότε ενδώσαμε στο μπιμπερό. Πισωγύρισμα...
Δεν είναι εύκολη διαδικασία, θέλει επιμονή και υπομονή. Δεν θέλει πισωγυρίσματα.
Οι συμβουλές που θα έδινα εγώ είναι
- Κόψτε το όσο πιο νωρίς γίνεται. Και τότε θα υπάρχει αντίσταση. Άλλα όσο πιο μικρό το παιδί, μικρότερη η αντίσταση! Στα 4 τα παιδιά νομίζουν ότι είναι παντοδύναμα!
- Δεν θέλει πολύ πίεση. Αν δεν πιει όλο το γάλα η πίεση δεν θα προσφέρει κάτι. Το αντίθετο. Δοκιμάστε διάφορα κόλπα.
- Θέλει χρόνο. Δεν γίνεται από την μια μέρα στην άλλη. Ζητήστε στήριξη και από τα άτομα που ταϊζουν το παιδί όταν εσείς λείπετε.
- Μην κάνετε πισωγυρίσματα.
- Μην δείχνετε το άγχος σας. Όσο πιει ήπιε.
- Βεβαιωθείτε ότι παίρνει ασβέστιο και από άλλα τρόφιμα.
- Πηγαίνετε μαζί να αγοράσετε ένα ποτηράκι και αφήστε το να επιλέξει αυτό που του αρέσει, π.χ. με τον αγαπημένο του ήρωα.
- Για τα μεγαλύτερα παιδάκια μια καλή λύση για τη μεταβατική φάση είναι το καλαμάκι.
- Αποσυνδέστε το μπιμπερό από την ώρα ύπνου. Δώστε το νωρίτερα.
- Επιβραβεύστε το παιδί σας κάθε φορά που τα καταφέρνει, εκφράζοντας θαυμασμό για το γεγονός ότι μεγάλωσε.
Καλή επιτυχία!
