Ωδή στον freddo cappuccino

Προσοχή! Ακολουθεί απίστευτα άσχετη με την θεματολογία του blog ανάρτηση!

Τις τελευταίες ημέρες δεν πίνω καφέ στην δουλειά. Είπα να τον κόψω. Όπως έκοψα και το τσιγάρο.

Και ρωτάω τώρα φίλοι μου αναγνώστες... Γίνεται να ξεκινήσει η μέρα χωρίς καφέ και τσιγάρο;

Εντάξει όσοι δεν καπνίζετε και πίνετε τσάϊ του βουνού πατήστε το Χ απο πάνω. Δεν σας ενδιαφέρει η ανάρτηση.

'Οχι δεν γίνεται!!! Απαντάω εγώ! Τουλάχιστον χωρίς καφέ δεν γίνεται! Παιδιά δεν λειτουργεί ο εγκέφαλος! Τι να λέμε τώρα; Μετά τις τρεις είχα κατεβάσει γρίλιες.

Και ξαφνικά το πήρα απόφαση. Πήρα απόφαση να αναιρέσω την προηγούμενη μου απόφαση, δηλ. το κόψιμο του καφέ.

Και πήγα και πήρα μια φρεντάραααααα, πωωωω, άλλο να σας το λέω άλλο να την ρουφάτε από το καλαμάκι! Στην υγειά της κοπέλας που τον έφτιαξε ένα πράγμα! Να ήταν η έλλειψη καφέ; Δεν ξέρω... Πάντως τον έβγαλα μέχρι και φωτογραφία! Να δείτε αν δεν με πιστεύετε! Απο πίσω είναι ο κώδικας που έγραψα προ-καφέ. Μάλλον πρέπει να τον ξαναγράψω. Θα δούμε...

Το τσιγάρο είναι άλλη ιστορία. Κάνει κακό. Έχω να καπνίσω (εντάξει 2-3 σπόντες δεν μετράνε, ε; ε; ε;) δυο μήνες! Αυτό θα το κρατήσω. Εκτός από τις σπόντες που δεν μετράνε, είπαμε...
Ξέρω ότι όλα είναι στο μυαλό. Και τον καφέ μπορώ να κόψω, και το φαϊ μπορώ να κόψω, και το τσιγάρο. Αμέ! Θα αρχίσω και γυμναστήριο και θα γίνω φέτες!
Τέλος πάντων. Τον καφέ δεν θα τον κόψω μάλλον. Το τσιγάρο το κόβω. ΟΚ;
Άντε να δούμε....

Υ.Γ: Αυτή την ανάρτηση μάλλον θα την σβήσω αν υποψιαστώ ότι το παιδί μου διαβάζει το blog μου.