Δευτέρα 7 Απριλίου 2014

Τα λουλούδια μου

Όταν ήμουν στην εφηβεία και έφευγαν οι γονείς μου για το χωριό, με άφηναν υπεύθυνη ποτίσματος. Κάθε Σεπτέμβρη, κατά την επιστροφή τους, δεν ήξερα που να κρυφτώ. Ποιος άκουγε την Βούλα και δεν την φοβόταν... Τα ξέραινα όλα, κάθε χρόνο. Σε κάθε τηλεφώνημα της μαμάς από το χωριό, όταν με ρωτούσε αν πότισα τα λουλούδια, απαντούσα, "Ναι ρε μαμά, μην με ξαναρωτήσεις, τα πότισα" και γυρνούσα πλευρό στον καναπέ:)
Χρόνια μετά, κοτζάμ γαϊδούρα, στο δικό μου σπίτι, το ίδιο. Δεν είχε φτουρήσει ούτε κάκτος! Το μόνο που είχα και κράτησε, ήταν δυο ελιές και κράτησαν γιατί πέρασαν κάτι μήνες αναζωογώνησης στο σπίτι των πεθερικών μου που τα πότισαν επιτέλους και ξανάνοιωσαν:) Όταν λοιπόν μετακόμισα σε αυτό το σπίτι που είμαι τώρα, είπα ότι αυτό πρέπει να αλλάξει. Δυο χρόνια μετά το πήρα απόφαση. Πόσο θα κρατήσουν δεν ξέρω... Ήδη τα ξέχασα μια φορά απότιστα 4 μέρες και μαράζωσαν λίγο, αλλά μετά δεν το ξανάκανα.
Έτσι για πρώτη φορά φύτεψα τα λουλουδάκια μου και τα καμαρώνω κάθε βράδυ στην βεράντα.

Εχθές πήγαμε βόλτα στον Υμηττό και κόψαμε αγριολούλουδα. Αν βλέπατε μια τρελή στην έξοδο για αττική οδό να κόβει λουλούδια ήμουν εγώ. Μόνο εκεί έπαιρνε κάθε μέρα το μάτι μου λουλουδάκια σε μοβ χρώμα.

Πήρα το πρώτο μου παχύφυτο, μετά από προτροπή της Δήμητρας από το Decorasylum. Έβαψα με σπρέι λευκή μια μαύρη βάση για κεριά, από το ΙΚΕΑ που είχα, και το ίδιο ένα πλαστικό γλαστράκι. Στην αρχή το έβαψα χρυσό, αλλά δεν μου άρεσε και μετά βιαστικά βιαστικά το έκανα άσπρο. Γιαυτό και η μπογιά κύλησε και έγινε λίγο άρπα κόλλα, αλλά δεν πειράζει. Δίπλα έβαλα μια κανάτα που λάτρεψα, όταν την είδα σε ένα μαγαζί του 1 ευρώ παρακαλώ!
 Κρέμασα μέσα στο κλουβί μου διακοσμητικά αυγά και έβαλα κεριά, από τα οποία πλέον επιζεί μόνο το ένα, τα άλλα τα έσπασε ο μικρός:)
 Αχ η βεραντούλα μου όμως ζωντάνεψε και μοσχομύρισε. Το γιασεμί μυρίζει υπέροχα. αυτό που με στεναχωρεί είναι ότι πέφτουν πολύ τα άνθη του και αναρωτιέμαι αν κάνω κάτι λάθος....
 Πήγα στο φυτώριο και αγόρασα λουλούδια και αφού πήγα να τα φυτέψω σκέφτηκα... "Ε κοπελιά μήπως να είχες αγοράσει χρώματα που συνδυάζονται μεταξύ τους;;;;" Ε δεν πειράζει, του χρόνου:) Πήρα ζαρντινιέρες και τα φύτεψα και να η βεράντα μου!

Δεν ξέρω πως λέγονται τα λουλούδια, εκτός από το γαρύφαλλο και το γεράνι. Στο μικρό είπα ότι είναι μαργαρίτες:)


Ελπίζω λοιπόν να τα κρατήσω ζωντανά και να μάθω στον Νικόλα να τα αγαπάει, έτσι ώστε τα καλοκαίρια της εφηβίας του να μου τα ποτίζει. Το πήγα μακρυά ε; Έχω μεγαλεπήβολα σχέδια:)

Καλή εβδομάδα να έχουμε, ακόμα και αν ξεκίνησε με βροχή!

LinkWithin

Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...