Κάθε φορά που μου μιλάς χαμογελώ

Μα είναι δυνατόν; Ότι και να μου πει χαμογελάω!
Εντάξει όλοι το ξέρουμε ότι τα παιδάκια είναι πολύ γλυκά όταν ξεκινάνε να μιλάνε. Όλοι έχουμε ακούσει ιστορίες για χαζομπαμπάδες και χαζομαμάδες. Παρόλα αυτά κάθε φορά που ακούω τον Νικόλα να μιλάει χαζογελάω και σκέφτομαι "ουααααουυυ, καλά αυτό τώρα πως σκέφτηκε και το είπε; Τι γλυκός..."

Του αρέσει όπως και σε όλα τα παιδιά να βλέπει φωτιά. Τρελαίνεται για το τζάκι, το οποίο θα ξαναχρησιμοποιήσουμε του χρόνου γιατί καλοκάιριασε. Παρόλα αυτά το ζητάει συνέχεια. Γυρνώντας λοιπόν εχθές σπίτι, είχε συννεφιά.
- Πω πω, κοίτα πόσα σύννεφα Νικόλα!
- Βρέξει βρέξει. Κρύο κρύο! Τόσο πολύ κρύο (και σηκώνει τα χέρια ψηλά). ΤΖΑΚΙ!!!



Χθες στην γιαγιά, που είχε πλύνει 3 μικρά χαλιά. Μόλις τα βλέπει τρέχει και ξεκινά:
- Χαλί χαλί χαλί! Στρώσεις. Νίκος. ενααααα, δυοοοοο, τρίαααα. Μπάβοοοοοο!!!!!!
Και άρχισε να χειροκροτάει τον εαυτό του. Τα χαλιά; Τα είχε βάλει το ένα δίπλα στο άλλο στο πάτωμα.

Πάμε για ύπνο και πάω να τον αλλάξω. Είναι λοιπόν με τον κώλο έξω και αρχίζει να ξύνεται!!!!
- Μαμά! Κώλος τσύσεις(ξύσεις)! (Επιτακτικά!)
- Σιγά μην σε ξύσω! Να ξυστείς μόνος σου!
- Κώλος αλοιφή!
- Βρε μπελά που βρήκαμε.....

Κλείνουμε τα φώτα, του δίνω το μπουκάλι με το γάλα.
- Τοτορία!
- Τί;
- Τοτορία τοτορία!
- Βρε Νικόλα μου δεν καταλαβαίνω τι λες...
- Τοτορία μαμά πεις. Τοτορία!!!
- Ααααα ιστορία;;
- Ναιιιιιιιιιιιιιιι!!!! Βάζει το μπουκάλι στο στόμα, ξαπλώνει αγκαλιά μου και περιμένει.
Εγώ αργώ λίγο γιατί σκέφτομαι τι να του πω.
- Μαμά;;;;;Μαμά;;;
- Μια φορά και έναν καιρό...

Μου είχαν πει οι παππούδες ότι ζωγράφισε μόνος του αεροπλάνο και καταχάρηκε. Ε το ίδιο συμπέρασμα έβγαλα και εγώ!
Τον ακούω ξαφνικά να φωνάζει:
- Μπαβοοοοοοοοο
και ήρθε τρέχοντας στην κουζίνα που ήμουν. Με αρπάζει από το χέρι και με πάει στο δωμάτιο.
Μου δείχνει την ζωγραφιά και μου λέει:
-Αεροπλάνο! Μόνος μου! Μπαβοοοοοοοοοοοο!!!
Είχε ζωγραφίσει 2 γραμμές σαν σταυρό που ήταν το αεροπλανάκι του!!!

Σου είπα ότι σε αγαπώ; Πολύ πολύ Νικόλα μου. Τόοοσο πολύ!