Χτες το απόγευμα ήμασταν με την Αγνή στην κουζίνα… και βέβαια τι καλύτερο για εκείνη να παίζει με τα μάτια της κουζίνας. Φαντάζομαι και για όλα τα παιδιά!!!
Ακόμα δεν ξέρει πώς να τα πιέζει για να βγουν έξω (είναι θέμα χρόνου), αλλά άπαξ και τα δει ανοιγμένα τα γυρίζει με μανία – άντε να μαγειρέψει η μάνα μετά... ή να ζεστάνει το γάλα της…
Μια το γυρίζει εκείνη, μια εγώ για να το βάλω στη θερμοκρασία που θέλω.
Έχει λοιπόν, ανοίξει το μάτι και της λέω: «Αγνή, κλείσε το μάτι»
Προς έκπληξή μου βλέπω την Αγνή με το δαχτυλάκι της να κλείνει το ματάκι της!!!
Γελούσα μόνη μου που συνειδητοποιούσα με πόσο απλότητα και λογική εκτέλεσε αυτό που της είπα…
Εγώ χαζογελούσα και εκείνη με κοιτούσε με έκπληξη…
Ακόμα δεν ξέρει πώς να τα πιέζει για να βγουν έξω (είναι θέμα χρόνου), αλλά άπαξ και τα δει ανοιγμένα τα γυρίζει με μανία – άντε να μαγειρέψει η μάνα μετά... ή να ζεστάνει το γάλα της…
Μια το γυρίζει εκείνη, μια εγώ για να το βάλω στη θερμοκρασία που θέλω.
Έχει λοιπόν, ανοίξει το μάτι και της λέω: «Αγνή, κλείσε το μάτι»
Προς έκπληξή μου βλέπω την Αγνή με το δαχτυλάκι της να κλείνει το ματάκι της!!!
Γελούσα μόνη μου που συνειδητοποιούσα με πόσο απλότητα και λογική εκτέλεσε αυτό που της είπα…
Εγώ χαζογελούσα και εκείνη με κοιτούσε με έκπληξη…
