Από την στιγμή που έλαβα στο email μου το παρακάτω κείμενο ανυπομονούσα για το σημερινό άρθρο! Βλέπετε ζήτησα από την αγαπημένη μου φίλη-κουμπάρα Όλγα να μου γράψει ένα κείμενο σχετικό με τα Χριστούγεννα. Της ζήτησα να μου γράψει ότι θέμα θέλει και όταν διάβασα το παρακάτω, χωρίς διάλειμμα, αναρωτήθηκα γιατί η Όλγα δεν έχει Blog! Όλγα μου, η Νίκη και εγώ σε ευχαριστούμε πολύ για το θαυμάσιο αυτό άρθρο και ευχόμαστε όλα σου τα Χριστούγεννα να είναι τόσο όμορφα, ζεστά και ξεχωριστά όπως των τελευταίων 30 ετών. Το μπλογκοσπιτάκι μας είναι ανοιχτό για όσες αναρτήσεις θες να κάνεις!
Και εντάξει τα παιδιά να μετρούν αντίστροφα μέχρι τα Χριστούγεννα…αλλά 30 χρονών ολόκληρη γυναίκα να ανυπομονεί να στολίσει δέντρο και να ψήσει γαλοπούλα παρά είναι παιδιάστικο ή μήπως όχι???
Αν το καλοσκεφτείς
ή αν απλά το σκεφτείς λογικά και μαθηματικά σαν την φίλη μου την Γιάννα, όλη η φασαρία γίνεται για μια μέρα μόνο και μετά?? …τέλος! Πίσω στα ίδια!
ή αν απλά το σκεφτείς λογικά και μαθηματικά σαν την φίλη μου την Γιάννα, όλη η φασαρία γίνεται για μια μέρα μόνο και μετά?? …τέλος! Πίσω στα ίδια!
Όμως εδώ και 30 χρόνια πιστεύω και θα πιστεύω για όσο ζω ότι είναι η ωραιότερη φασαρία του κόσμου!!!Μάλλον όμως πρέπει να πάρουμε τα πράγματα από την αρχή ..
Ήμουν ένα τυχερό παιδί , όπως λέει και η μαμά μου, ακόμα το λέει απλά δεν είμαι παιδί πια...την Παραμονή των Χριστουγέννων ξυπνούσα νωρίς, η μοναδική ημέρα του χρόνου που το πρωινό ξύπνημα ήταν κάτι ευχάριστο ,αυτή και όλες οι μέρες που ξυπνήσαμε χαράματα για εκδρομές.. Τις υπόλοιπες ημέρες με το ζόρι να αφήσω το κρεβατάκι μου! Ντυνόμουν καλά, όλο το ντύσιμο υποχρεωτικά έπρεπε να αποτελείται από ρούχα και αξεσουάρ, τα οποία κατά καιρούς μου είχαν δωρίσει οι άνθρωποι αυτοί που 24/12 θα τους χτυπούσα την πόρτα, για να πω τα κάλαντα.. Η μπλούζα της γιαγιάς, η ζακέτα της άλλης γιαγιάς, το κοκαλάκι στα μαλλιά της θείας, το μπουφάν του νονού και δεν τελειώνει το πράγμα!!! Ανυπόμονη και φιλάργυρη από τότε καθώς επίσης και λαίμαργη, μάζευα με τόση χαρά τα πολύτιμα χρήματα μου και δεχόμουν ευχάριστα το κέρασμα..δεν πήγαινα σε ξένα σπίτια, γιατί ήμουν και ψηλό παιδί , καμιά φορά ήμουν πιο ψηλή από τη νοικοκυρά που μου άνοιγε την πόρτα και αισθανόμουν τόσο άσχημα, οπότε κάλαντα στη γιαγιά την Τούλα, στη γιαγιά την Όλγα,στη θεία Γιάννα .. άντε και στην κυρία Ελπίδα..Μοναχοκόρη κακομαθημένη οπότε γερό το κομπόδεμα!!! Μετά πίσω στο σπίτι, όλη η ημέρα ελεύθερη, παιχνίδι, χριστουγεννιάτικες ταινίες, να βοηθήσω την μαμά με τους κουραμπιέδες, όλα τα κοινά και γνωστά που όμως είναι όλα τόσο ξεχωριστά!!! Η παραμονή έκλεινε με ολονυχτία στην εκκλησία την Ανάληψη, ο μπαμπάς εδώ και 30 χρόνια που ανεβαίνουμε την ανηφόρα της Αναλήψεως μου λέει κάθε φορά « Κοίτα το καμπαναριό έχει χιόνια??» και ακόμα δεν μας αξίωσε ο Θεός να ανέβουμε αυτή την ανηφόρα με χιονάκι, το μόνο που μου χαλάει το σκηνικό…
Μετά την εκκλησία, ψέματα δεν θα πω, κοιμόμουν..η μαμά έβαζε το φαγητό σε χαμηλή φωτιά στο φούρνο, να σιγοψηθεί, το δέντρο στο σαλόνι υποχρεωτικά φωτεινό από το προηγούμενο βράδυ….οι ώρες περνούσαν πρώτα ξυπνάει ο μπαμπάς, πάντα οι μεγάλοι ξυπνούν πρώτοι, τι κατάρα κι αυτή!!! Το φαγητό είναι έτοιμο από νωρίς, μας σπάει την μύτη αλλά είπαμε εκεί!! Μέσα στο φούρνο δεν το πλησιάζει κανείς παρά μόνο η πιρούνα της μαμάς για να σιγουρευτεί ότι είναι έτοιμο… Έπειτα έρχεται η θεία Γιάννα με ένα Απλια κόκκινο, και ένα δώρο για τον καθένα, τα αφήνει κάτω από το δέντρο, θα ανταλλάξουμε μετά στο τραπέζι,μετά ο θείος Πάνος, ο παππούς και η γιαγιά…Δεν έχω πολλά ξαδέρφια!! Ήμουν το μοναδικό παιδί αλλά δεν με πείραζε.. Το τραπέζι στο σαλόνι στολισμένο,όλα μα όλα όμως χριστουγεννιάτικα, τραπεζομάντηλο, πετσέτες, πετσετοθήκη, πιάτα, ποτήρια με Αη βασιλη πάνω..μόνο η πατάτα μέσα στο ταψί είναι παντός καιρού οοοοοοολα τα άλλα αυστηρώς χριστουγεννιάτικα!!!! Κι έρχεται η ώρα που ακόμα και τα μοντέλα περιμένουν στη ζωή αυτή, φαγητό!!!!! Γέλια,κρασί, τραγούδια, δώρα, εγώ πάντα θα έπαιζα στο πιάνο τον μικρο τυμπανιστή!!! Δυστυχώς εκεί περιορίστηκαν οι γνώσεις μου!!! Μετά ένας ελληνικός καφές, γύρω από το δέντρο, ένας μικρός υπνάκος στον καναπέ, και μια οικογένεια ευτυχισμένη που περνάει αυτές τις ώρες ενωμένη και αγαπημένη…Δεν ήμασταν πάντα τα ίδια άτομα, ήρθαν κι άλλοι, φίλοι συγγενείς,οι παππούδες έφυγαν και δεν ήρθαν ξανά, τα Χριστούγεννα όμως έρχονται ξανά και ξανά ….Η ωραιότερη φασαρία του κόσμου για την προετοιμασία εκείνης της ημέρας θα γίνει και πάλι..
Χριστούγεννα ετών 30?? Την παραμονή δεν θα πω τα κάλαντα εγώ, αλλά θα έρθει ο Νικόλας σπίτι με ένα τεράστιο τρίγωνο και ένα χαμόγελο ως τα αυτιά, είναι σχεδόν σίγουρο ότι θα φοράει τα παπούτσια που θα του πάρω στα γενέθλια του, αθάνατη ελληνική παράδοση!!! ο μπαμπάς μου από την χαρά του θα τραβάει βίντεο να το δω στη δουλειά, στο μαγαζί πόσα παιδάκια θα ρωτήσουν να τα πούμε??και θα πούμε όλοι να τα πείτε!!! Μπορεί να πνίγομαι στη δουλειά, αλλά μέσα μου το ρολόι απ ό τα Τζάμπο που μάλλον το κατάπια από την ημέρα που γεννήθηκα, μετράει αντίστροφα… λίγες ώρες έμειναν..Χριστούγεννα σε λίγο ξανά!!! Το τελετουργικό το ίδιο,άντε την παραμονή να πάω μια βόλτα στα παιδιά για να μου πει κι εμένα ο Νικόλας τα κάλαντα δεν είμαι εγώ πια το βαφτιστήρι είμαι η νονά,μετά όπως παλιά εκκλησία, η θεία Γιάννα και ο Θείος Πάνος, το φαγητό στο φούρνο από το πρωί, εγώ θα λείπω φέτος από το τραπέζι γιατί δουλεύω, όμως ξεχωριστά για εμένα θα το στρώσουν ξανά το βράδυ που θα γυρίσω, και όλα θα γίνουν όπως και πριν από 30 χρόνια…
Ξέρω σιγά το πράγμα!!! Κάποιοι ίσως με κοροϊδεύετε, είμαι υπερβολική!!!! Δεν με νοιάζει όμως!!! Φέτος αν με αξιώσει ο Θεός, θα πάω στην Μαργαρίτα κουμπάρα και με αναμμένο τζάκι, εγώ κοντομάνικο θα φοράω, θα στολίσουμε δέντρο, ο Νικόλας θα μου δίνει τις μπάλες για να τις βάζω πιο ψηλά που δεν φτάνει εκείνος, μια άλλη μέρα θα στολίσω σπίτι μου το δέντρο ίσως έρθει η Ιωάννα, υποχρεωτικά της μαγειρεύω καρμπονάρα, η Γιάννα κι η Ντίνα περνάνε κι εκείνες, άρα κάνουμε πρόβα Χριστουγέννων με στολισμό δέντρου και καρμπονάρα!!! Μετά δουλειά , δουλειά , δουλειά…και τι με νοιάζει!!!! Θα σας πω και κάτι που κανείς άλλος δεν ξέρει: όταν ήμουν μικρή ένα βράδυ ο Άγιος Βασίλης ήρθε στο όνειρο μου και μου είπε: Εσυ θα μεγαλώσεις πολύ, τα Χριστούγεννα όμως δεν θα μεγαλώσουν ποτέ!!!! Δεν θα έχουν σκοτούρες, δουλειές και προβλήματα, θα έρχονται πάντα για να γεμίσουν αγάπη όλο τον κόσμο….και αν το σκεφτείτε καλά όλη αυτή η φασαρία γίνεται γιατί οι γονείς μου με αγαπάνε πολύ και έφτιαχναν πάντα το ιδανικό σκηνικό για το παιδί τους, η θεία μου με αγαπάει πολύ και με έχει σαν το παιδί που δεν έκανε ποτέ, ο παππούς και η γιαγιά θα με αγαπάνε για πάντα, η μαργαρίτα και Δημήτρης με αγαπούν πολύ και μου έκαναν το ωραιότερο δώρο κάτι Χριστούγεννα και με έκαναν νονά του Νικόλα, η Ιωάννα με αγαπάει πολύ και καθιέρωσε να με καλεί σπίτι της πρώτα εκείνη για το δέντρο που στολίζει και μετά κι εγώ, η Γιάννα και η Ντίνα με αγαπούν πολύ και θα έρθουν κι εκείνες να βοηθήσουν στο στόλισμα, η Μαρίνα και η Μαρίζα με αγαπούν πολύ και θα έρθουν να με επισκεφθούν εκεί που δουλεύω η Κυριακή με αγαπάει πολύ και θα στείλει ένα δέμα από τα Κύθηρα με χριστουγεννιάτικα δωράκια και πόσοι ακόμα που με αγαπούν πολύ και τους αγαπώ κι εγώ ακόμα περισσότερο…κι αυτή η αγάπη μεγαλώνει και μεγαλώνει και κάθε χρόνο τα Χριστούγεννα γίνεται το πιο μαγικό δώρο του κόσμου!!!
Χριστούγεννα ετών 30 και σε 30 ακόμα χρόνια αν το θέλει ο Θεός και η φασαρία για μια μέρα μόνο όπου να’ναι θα ξεκινήσει…
Καλά Αιώνια Χριστούγεννα σε όλους!!!!!!!Και επιτέλους ας μας ρίξει ένα χιόνι ανήμερα και στην Αθήνα να το ευχαριστηθούμε πια!!!!
