Εμείς δεν έχουμε φωτογραφίες από παραλίες φέτος. Εχουμε όμως φωτογραφίες από το χωριό.
Κάθε πρωί πίναμε το γάλα μας με θέα το βουνό και τα λουλούδια. Την πρώτη μέρα με ρώτησε ο Νικόλας με απορία γιατί τον βγάζω στην βεράντα να πιει γάλα. Απο την επόμενη το ζητούσε μόνος του!
Μαστορέψαμε μαζί με τον θείο Κώστα.
Οταν μας έδωσε το αληθινό σφυρί, έγινε χαμός!
Καθίσαμε στο παγκάκι που έφτιαξε ο θείος και ήπιαμε ελληνικό καφέ. Δοκίμασε και ο μικρός και του άρεσε πολύ, σε σχέση με το τσίπουρο που δεν του άρεσε καθόλου:)
Πήγαμε στον κοντινό Βόλο και ανεβήκαμε στη πανέμορφη Μακρυνίτσα! Μα τι χωριό είναι αυτό... Τι ομορφιά!
Παίξαμε με τα ξαδερφάκια μας! Είναι τύχη να μεγαλώνεις με ξαδέρφια και εμείς δυστυχώς δεν έχουμε κοντά μας. Οπότε είναι διπλή χαρά όταν τα βλέπουμε το καλοκαίρι!
Κάθε βράδυ τρώγαμε παγωτό στην πλατεία. Μιαμ Μιαμ Μιαμ!
Τώρα πια ο μικρός καταλαβαίνει τα πάντα και εκφράζεται. Το χωριό ήταν μια αποκάλυψη για εκείνον. Το ευχαριστήθηκε με την ψυχή του! Ετρεξε! Επεσε! Γρατσουνίστηκε! Ξάπλωσε στο χώμα, έβγαλε πέτρες, κυνήγησε μύγες, έφαγε σύκα και φυσικά έκανε πολλές ζημιές!
Θα ξαναρθούμε να πάρουμε τους παππουδογιαγιάδες.
Είμαι σίγουρη ότι όλο τον χειμώνα θα λέμε ιστορίες για το χωριό.
Το καλοκαιράκι είναι υπέροχο, είτε στο βουνό ή στη θάλασσα και μου την δίνει που τελειώνει!
Είδα και τις δικές σας διακοπές και ευχαριστήθηκα εικόνες από θάλασσα και φύση!
Καλά περάσαμε και φέτος ε; Αντε και του χρόνου!
