Πάρτι γενεθλίων για το πέντε χρονών "Τερατάκι" μου

Γίναμε πέντε! Πέντε χρόνια μαμά. Ωραίο ακούγεται! 

Φέτος ο Νικόλας πάει νηπιαγωγείο και του αρέσει πολύ. Ήθελε να καλέσει όλη την τάξη στο πάρτι γενεθλίων του όποτε σίγουρα δεν μπορούσαμε να το κάνουμε στο σπίτι. Δεκαπέντε "τερατάκια" μέσα στο σπίτι πάει πολύ. 

Έτσι κάναμε το πάρτι μας έξω.

Τον Αύγουστο ανακαλύψαμε το κέντρο έκφρασης και παιχνιδιού Δον Κιχώτης.  

Ο Νικόλας ξετρελάθηκε. Είναι ένας χώρος διαφορετικός, καθαρός, χαρούμενος και οι άνθρωποι που δουλεύουν εκεί είναι πάνω από τα παιδιά! 

Οι προσκλήσεις δόθηκαν και η μεγάλη ημέρα έφτασε. 

Το βράδυ μόλις κοιμήθηκε φούσκωσα 30 μπαλόνια και τα έβαλα στο δωμάτιο του. Μόλις ξύπνησε και τα είδε άρχισε να χοροπηδάει! Χαλάλι το φούσκωμα! Είχε σπάσει και η τρόμπα και τα είδα όλα μέχρι να τα φουσκώσω! 

Στην συνέχεια άνοιξε το δώρο που του έφερε το ξωτικό του ημερολογίου αντίστροφης μέτρησης και έμεινε με το στόμα ανοιχτό όταν είδε ότι του είχε φέρει ένα κερί για την τούρτα του με τον αριθμό πέντε! 

"Ο Άι Βασίλης ξέρει ότι έγινα πέντε" μου είπε όλο χαρά. 

Μετά ήρθε στο κρεβάτι μας και μας έδειχνε πως χοροπηδάει ένα πεντάχρονο. Πόσο ψηλά φτάνουν τα χέρια ενός πεντάχρονου και πόσο μεγάλο είναι το ποντίκι του.
Μέσα σε μια νύχτα είχε μεγαλώσει😊 

Όταν τον ρώτησα αν ανυπομονεί για το πάρτι του, μου είπε "Καλά πλάκα μου κάνεις μαμά; Ανυπομονώ μόνο;" και στην συνέχεια αναρωτήθηκε αν θα το θυμούνται οι φίλοι του ότι έχει πάρτι. Πώς θα βρούνε τον Δον Κιχώτη; Και αν το ξεχάσει κανένας;

Ξεκινήσαμε λοιπόν για το πάρτι μας και όταν φτάσαμε ο πρώτος φίλος μας περίμενε!  

Τα κορίτσια του παιδότοπου είχαν ετοιμάσει φοβερά παιχνίδια και έπαιζαν με τα παιδιά και γινόταν χαμός!

Ο Νικόλας δεν πολυσυμμετείχε στα ομαδικά παιχνίδια στην αρχή και έπαιζε με τον φιλαράκο του τον Γιώργο αλλά αργότερα όταν άρχισε ο χορός τα έδωσε όλα!

Έφτασε η ώρα της τούρτας και μακάρι να μπορούσα να σας δείξω την φωτογραφία που έχω με την έκφραση των παιδιών όταν είδαν την τούρτα! Την τούρτα την έφτιαξε ο αδερφός μου και ήταν εκθαμβωτική!

Μετά σπάσαμε την πινιάτα που είχα ετοιμάσει την προηγούμενη κιόλας μέρα(θα ακολουθήσει ανάρτηση) και μετά ξεκίνησε ο χορός! Καλά τι πλάκα που έχει να βλέπεις τα μικρά να χορεύουν!

Όλοι οι γονείς ήμασταν με ένα κινητό στο χέρι!

Ο παιδότοπος οργανώνει σε συνεργασία με τους γονείς φοβερά θεματικά πάρτι. Παρόλο που δεν αποφασίσαμε τελικά να κάνουμε θεματικό πάρτι, μας έκαναν έκπληξη και μας είχαν ετοιμάσει μια κατασκευή με τερατάκια.

Περιττό να πω ότι όλα τα παιδάκια ακόμη και αυτά που δεν συμμετείχαν στα υπόλοιπα παιχνίδια ξετρελάθηκαν και έφτιαξαν τα τερατάκια τους τα οποία πήραν σπίτι.

Είχα ετοιμάσει photo props με τερατάκια για να φωτογραφίσω τα παιδιά και τα ξέχασα...

Επίσης ξέχασα να τους δώσω τα δωράκια που τους είχα ετοιμάσει.... Αν είναι δυνατόν.... Είχα ετοιμάσει σακουλάκια με πλαστελίνη, καθαριστές πίπας, και ματάκια για να φτιάξει το κάθε παιδί το τερατάκι του και τα ξέχασα.... 

Ο Νικόλας βρήκε την λύση και όταν με άκουσε να σκέφτομαι τι να κεράσουμε τα παιδάκια στο tae kwo do την επόμενη μέρα, με ρώτησε αν θα κάνουμε και άλλο πάρτι με τα παιδιά εκείνα. Πάρτι δεν κάναμε αλλά αντί για κέρασμα γλυκό, τους δώσαμε τα δωράκια του πάρτι. 

Τα γενέθλια του του έμειναν αξέχαστα και τα κόκκινα μάγουλα στο τέλος του πάρτι, μαζί με την ιδρωμένη μπλούζα ήταν η απόδειξη. 

Θα ήθελα να πω ένα μεγάλο ευχαριστώ στα παιδιά του Δον Κιχώτη. 

Αν σας βολεύει η περιοχή είναι κάτι που αν δοκιμάσετε θα κολλήσετε. Τα παιδιά έχουν τόσα πολλά ερεθίσματα στον χώρο αυτό. Μπορούν να διαβάσουν, να ζωγραφίσουν, να παίξουν παιχνίδια ρόλων, να παίξουν μουσική, κουκλοθέατρο, αγγειοπλαστική, μουσικοκινητική και τόσα άλλα που μένει να τα ανακαλύψετε! Και μην ξεχάσω να σας προτρέψω να δείτε το Χριστουγεννιάτικο  πρόγραμμά τους. Σίγουρα θα μας συναντήσετε μια μέρα εκεί! 

Ρώτησα τον Νικολα πως θέλει να τον φωνάζω τώρα που μεγάλωσε και έγινε πέντε. Ως τώρα τον έλεγα μπισκοτάκι μου. Τον ρώτησα μήπως θέλει να τον λέω λεβέντη μου, παλικαράκι μου καρδούλα μου. Μου είπε ότι όχι θέλει να τον λεω μπισκοτάκι και χωθηκε στην αγκαλιά μου. 

Περνανε τα χρόνια και θα έρθει ο καιρό που δεν θα θέλει να τον λέω έτσι. Οσο όμως κρατήσει είναι απλά υπέροχο! 

Σε αγαπώ μπισκοτάκι μου! 

Η πέντε χρονων μαμά Μαργαρίτα