via |
"Μαργαρίτα μην κουνηθείς, έχεις μια βλεφαρίδα."
Την πήρε την έβαλε ανάμεσα στον δείκτη και τον αντίχειρα και μου είπε να κάνω μια ευχή και μετά να διαλέξω δάκτυλο:)
Τι μου θύμισε! Είχα χρόνια να το κάνω αυτό!
Φυσικά και έκανα μια ευχή, αλλά όπως πάντα σε αυτά τα παιχνίδια, η ευχή μου ήταν κάτι χαζούλι, έτσι ώστε να μην στεναχωρηθώ αν χάσω:)
Μόλις τελείωσε το τελετουργικό της λέω, "Να σου πω τι ευχήθηκα;".
"Όχι όχι, δεν κάνει", έσπευσε να μου πει. "Δεν θα γίνει η ευχή σου έτσι:)"
Τι πλάκα!
Τελικά η ευχή μου πραγματοποιήθηκε και της τηλεφώνησα αμέσως:)
Έτσι θυμήθηκα και ένα άλλο παιχνίδι που κάναμε μικρά. Όταν λέγαμε ταυτόχρονα μια λέξη για να μην μαλώσουμε πιάναμε αμέσως κόκκινο και μετά κάναμε φλικ φλοκ.
Το ξέρετε το φλικ φλοκ; Όχι; Καθίστε να σας πω τους κανόνες.
Κάνουν τα άτομα που είπαν το ίδιο πράγμα, από μια ευχή. Στην συνέχεια, με το ένα, με το δυο, με το τρία, λένε φλικ ή φλοκ. Αν πούνε την ίδια λέξη, π.χ. και οι δυο φλοκ, τότε οι ευχές θα πραγματοποιηθούν!
Μιλάμε για σοβαρά παιχνίδια όχι αστεία!!!!
via |
Μην μου πείτε ότι το βράδυ όταν κοιτάτε τον ουρανό και πέσει ένα αστέρι, ότι δεν κάνετε μια ευχή!
Αυτές είναι οι καλύτερες, γιατί συνοδεύονται συνήθως από βραδυνές βόλτες.
Στην περίπτωση μου, μου θυμίζουν τα καλοκαίρια στο χωρίο μου την Γραμμένη Οξυά. Είναι ένα μικρό χωριουδάκι χτισμένο σε υψόμετρο 1.130 μέτρων στις βορειοδυτικές πλαγιές των Βαρδουσίων και είναι ένα από τα ορεινότερα χωριά της Αιτωλοακαρνανίας.
Όπως φαντάζεστε εκεί τα φώτα είναι ελάχιστα, οπότε ο Αυγουστιάτικος βραδινός ουρανός φοράει τα καλά του και είναι απλά απερίγραπτος!
Εσείς έχετε αναμνήσεις από τέτοια παιδικά παιχνίδια;