Ξεφυλλίζοντας ένα πολύ παλιό Αναγνωστικό της Β' Δημοτικού (1948) ονομαζόμενο "Κρινολούλουδα", βρήκα αυτό το γλυκό ποιηματάκι με τίτλο "Η Μάνα". Το βιβλίο αυτό είναι ένα από τα πιο παλιά αναγνωστικά δημοτικού που έχουν εκδοθεί ποτέ.
Σκέφτηκα λοιπόν, να το μοιραστώ μαζί σας γλυκές μανούλες και μη!
Η Μάνα
Σ’ αυτό τον κόσμο το μεγάλο
Σαν τη μανούλα μου τι άλλο;
Ξυπνώ κι ως να τη δω μπροστά μου
Τικ-τακ, τικ-τακ, χτυπά η καρδιά μου.
Σαν έρθει, αμέσως ησυχάζω,
Πετιέμαι ορθή, την αγκαλιάζω.
Το κρύο νερό πως με ζεσταίνει,
Όταν το χέρι της με πλένει!
Και τι απαλά που με χτενίζει,
Με ντύνει και με συγυρίζει!
Ποτέ δεν είδα να θυμώνει,
Πάντα μ’ αγάπη με μαλώνει.
Το γάλα που μου φέρνει πίνω,
Μα και στο γάτο λίγο δίνω.
Σα φτάνει η ώρα του σχολειού μου,
Φωνάζω χαίρε του σπιτιού μου.
Διαβάζω, λέω το μάθημά μου,
Με είν’ η μανούλα μακριά μου.
Κι όλο η καρδιά τικ τακ μου κάνει,
Το μεσημέρι ως να σημάνει.
Δεν είναι πολύ τρυφερό;
