Η αλήθεια είναι ότι ο Νικόλας δεν βήχει πάρα πολύ, αλλά βήχει αρκετά ειδικά το βράδυ. Τον πήγαμε στην παιδίατρο και μας είπε ότι είναι μόνο μύξες και ευτυχώς δεν έχει ακροαστικά. Το πιο σημαντικό στον βήχα, είναι να μάθει ο γονιός να ξεχωρίζει αν ο βήχας συνοδεύεται με ακροαστικά ή όχι.
Ο Νικόλας για παράδειγμα, όταν ήταν κάπου 6 μηνών, έβηχε και έκανε ακροαστικά. Το κατάλαβα γιατί ακουγόταν κάτι σαν σφύριγμα όταν ανέπνεε και αν παρατηρούσες το στήθος του κατά την αναπνοή, έβλεπες ότι κατέβαλε μεγαλύτερη προσπάθεια απ'ότι συνήθως για να αναπνεύσει. Τότε θυμάμαι κάναμε ένα τριημεράκι μέσα στο Παίδων. Δράμα το Παίδων, το έχουμε φάει με το κουτάλι....
Εγώ πιστεύω ότι το Α και το Ω στα κρυολογήματα είναι ο ορός και το "ρούφηγμα" των μυξών. Το λέω γιατί το έχω δει στο δικό μου παιδί. Βέβαια υπάρχουν γιατροί που δεν είναι υπέρ του φυσιολογικού ορού και ειδικά υπέρ του ρουφήγματος. Το ρούφηγμα μπορεί να προκαλέσει χρόνιες ιγμορίτιδες. Εμένα όμως πραγματικά με έχει σώσει. Βλέπω το παιδί να ανακουφίζεται! Φυσικά σε όλα υπάρχει μέτρο. Ορό του βάζω το πρωί, το μεσημέρι πριν φάει, το απόγευμα αφού ξυπνήσει(όταν κοιμόταν τελοσπάντων) και το βράδυ πριν κοιμηθεί. Τις μύξες τις ρουφάω μόνο το πρωί και το βράδυ. Έτσι δεν τρέχουν προς τα πίσω όταν ξαπλώνει και δεν βήχει.
Επίσης πολύ καλό του κάνει το χλιαρό μπανάκι με υδρατμούς. Μαλακώνουν οι μύξες και φεύγουν, ρίχνει και δυνατά φτερνίσματα μέσα στην μπανιέρα και καθαρίζει για κάποιες ώρες.
Έτσι μαλακώνοντας οι μύξες μαλακώνει και ο λαιμός.
- Δίνουμε να πίνει πολύ νερό το οποίο έχει βλεννολυτικές ιδιότητες.
- Όταν κοιμηθεί βάζουμε 2-3 σταγόνες ευκαλυπτέλαιο στο άνω χείλος του, δηλαδή κάτω από τη μύτη ώστε καθώς αναπνέει να ελευθερώνεται η αναπνοή του.
- Του δίνουμε να πιει μικρές ποσότητες 40-50 γραμ. αφεψημάτων, όπως: γάλα με μέλι (για παιδί πάνω από 12 μήνες), χαμομήλι ή φασκόμηλο ή τίλιο ή γλυκάνισο ή θυμάρι με μέλι, πετιμέζι με λεμόνι. Το λεμόνι έχει αντισηπτικές ιδιότητες. Το μέλι είναι μαλακτικό. Είναι σαν να τυλίγεις το λαιμό του με ένα κασκόλ. Βάζουμε στο φούρνο ένα λεμόνι στους 120 βαθμούς για 20 λεπτά. Το στύβουμε σε ένα ποτήρι με χλιαρό νερό και δίνουμε λίγο-λίγο να πίνει κατά τη διάρκεια της μέρας. Αυτό δρα και σαν αντιπυρετικό.
- Βάζουμε πάνω στο μάτι της κουζίνας μία κατσαρόλα με νερό και προσθέτουμε χαμομήλι ή θυμάρι ή ευκάλυπτο ή και όλα αυτά μαζί. Βάζουμε το παιδί να αναπνεύσει πολλές φορές πάνω από την κατσαρόλα. Κάτι άλλο που έχει βοηθήσει πολύ εμένα μια φορά που ήταν ΠΑΡΑ πολύ μπουκωμένος ήταν το εξής: Έβαλα σε βραστό νερό Vicks, και το έβαλα μέσα στο δωμάτιο του. Η μύτη του άνοιξε αμέσως! Επειδή όμως κάπου είχα διαβάσει ότι το vicks δεν κάνει καλό, μόλις άνοιξε η μύτη του, το έχυσα.
Όλα αυτά μόνα τους ή σε συνδυασμό μπορούν να ανακουφίσουν το βήχα του παιδιού. Φυσικά τον πρώτο λόγο τον έχει ο παιδίατρος του καθενός σε συνδυασμό με την κρίση των γονέων. Εμάς η παιδίατρος αυτή την φορά μας έδωσε να πάρουμε και αντισταμινικά. Λέει ότι ενδεικνύονται για κρυολογήματα σαν τα δικά μας, όπου η μύξα πάει στον λαιμό, προκαλεί σπασμό και το παιδί βήχει. Μας είπε να τα παίρνουμε μόνο βράδυ γιατί προκαλούν υπνηλία. Η άλλη παιδίατρος που έχουμε, από την άλλη πλευρά, όταν ο μικρός έβηχε και δεν είχε ακροαστικά, δεν μας έδινε ποτέ φάρμακα. Το άφηνε να περάσει μόνο του.
Να κάτι τέτοια είναι που μας μπερδεύουν τους γονείς. Άλλοι γιατροί λένε, ο χρόνος είναι το καλύτερο γιατρικό. Η ίωση/γρίπη πρέπει να κάνει τον κύκλο του. Άλλοι δίνουν φάρμακα ελαφριά. Άλλοι είναι αλλού γιαλλού και δίνουν συνέχεια αντιβιώσεις, που ξέρουμε πόσο κακό κάνουν όταν δεν χρειάζονται...Πειτε μου τώρα όλοι εμείς οι νεο-γονείς τι να κάνουμε. Εγώ αυτό που κάνω είναι να ρωτάω. Γιατί εκείνο και γιατί το άλλο. Και στο τέλος αποφασίζω πως θα δράσω.
Αυτή την φορά πάντως, το χαμομηλάκι, το μέλι, ο ορός και οι σούπες έχουν ελαχιστοποιήσει τον βήχα. Άρχισα και τα αντισταμινικά εχθές και θα δούμε πως θα πάει.
Το παγωτάκι του πάντως το έφαγε και σήμερα:) Σιγά μην και δεν το έτρωγε!
Εσείς πως αντιμετωπίζετε τα κρυολογήματα; Ο γιατρός σας τι συστήνει συνήθως;
