Η ώρα που γράφω αυτή την ανάρτηση είναι 6 παρά τα ξημερώματα. Ξύπνησα από όχι έναν αλλά πολλούς εφιάλτες. Δικούς μου όχι του παιδιού:)
Πήγαμε εχθές και είδαμε το World War Z με τον Bratt Pit. Και του έχω πει του Δημήτρη...δεν θέλω να βλέπω τέτοια έργα, δεν με ακούει! Τι το θέλω και εγώ και την πατάω κάθε φορά;
Φαντάζομαι το έργο αρέσει στην πλειοψηφία και δεν είναι κριτική του έργου αυτό που γράφω. Η υπόθεση ήταν με έναν ιό που έκανε τους ανθρώπους ζόμπι και ο κατά τ'άλλα κούκλος, Brad (να τα λέμε αυτά), έσωσε τον κόσμο.
Δεν ξέρω τι έχω πάθει γιατρέ μου... Εγώ που είχα δει όλα τα επεισόδια "Στο δρόμο με τις λεύκες", εγώ που ξετρελάθηκα όταν είδα τον "Εξορκιστή", εγώ που
ήμουν fun των θρίλερ και η μαμά μου φώναζε να σταματήσω να βλέπω βλακείες, από τότε που γέννησα ΔΕΝ μπορώ με τίποτε να τα δω!
Δεν ξέρω πως γίνεται αυτό. Μου έκαναν καμιά ένεση φόβου κατά τον τοκετό; Έχω γίνει από αυτές που κλείνουν τα μάτια, που πετάγονται και κάνουν ιιιιιιιιιιιιιι μέσα στον σινεμά και μετά ακούγεται σσσσσσσσσσσσσσσσσσ. Εχθές έπαθα ταχυκαρδία, με έπιασε η κοιλιά μου και το χειρότερο είδα απίστευτους εφιάλτες σήμερα το βράδυ. Ξύπνησα και όταν προσπάθησα να κοιμηθώ ο εφιάλτης συνέχιζε! Πως γίνεται αυτό; Εφιάλτης με διάλειμμα για διαφημίσεις;
Είμαστε λέει Αθήνα και ξέσπασε πόλεμος και έπρεπε να φύγουμε να κρυφτούμε. Που θα πάμε φυσικά; Στην Γραμμένη Οξυά! Το χωριό μου στην μέση του πουθενά, λες και εκεί θα σωθούμε! Έλα μου όμως, που το παιδί έχει υποθυροειδισμό και πρέπει να παίρνει χάπια. Οπότε κατάστρωσα σχέδιο πως θα ληστέψουμε ένα φαρμακείο για να πάρουμε προμήθειες. Και τι δοσολογία να κλέψω; Πρέπει να κάνει εξετάσεις αίματος ο μικρός κάθε λίγο. Πώς θα κάνουμε εξετάσεις στην Γραμμένη Οξυά στο υπόγειο που θα είμαστε κρυμμένοι; Θα κλέψω τα μηχανήματα του μικροβιολογικού στο δίπλα στενό. Θα χωράνε στο αμάξι; Θα μπορούμε να τα κουβαλήσουμε; Τα κλεψα, τα κουβάλησα και έτοιμη! Ποιος όμως θα παίρνει το αίμα και θα δώσει και πρώτες βοήθειες; Η πεθερά μου φυσικά! Ήταν νοσοκόμα! Θα την πάρουμε και εκείνη! Το λύσαμε και αυτό!
Ξαφνικά κάποιος μπήκε μέσα στο σπίτι. Και έπρεπε να ξεφύγουμε! Μας ξύπνησε ο σούπερ μπαμπάς και η σούπερ μαμά, πήρε τον Νικόλα στο ένα χέρι και με το άλλο πήδηξε και κρεμιόταν από το μπαλκόνι της διπλανής πολυκατοικίας.
Αλήθεια σας λέω, μπορώ να τα κάνω όλα αυτά στο όνειρό μου χωρίς να μου στάξει στάλα ιδρώτας!
Μην πολυλογώ είδα πολλά ακόμη και κατέληξα ότι δεν ξαναπάω να δώσω λεφτά και στο τέλος να μου χαλάσει η διάθεση. Sex and the city και άγιος ο θεός! Δεν με νοιάζει καθόλου, ας με χαρακτηρίσετε όπως να΄ναι! Εκεί με τα φανταστικά μου coctail, την ζωάρα που είναι η ψευτιά η ίδια! Δεν με νοιάζει, τέτοια θα βλέπω. Να μου φτιάχνει η διάθεση! Αν θέλω να μου χαλάσει η διάθεση θα βλέπω ειδήσεις. Αρκεί πιστεύω. Ή θα ανοίγω το συρτάρι με τους λογαριασμούς, μια η άλλη!
Και φυσικά θα γίνω η κλασική μαμά, που όταν ο Νικόλας μεγαλώσει και τα βλέπει "αυτές τις βλακείες", εγώ θα βάζω τα χέρια μπροστά στα μάτια και αυτός θα γελάει και θα λέει, "έλα ρε μάνα που φοβάσαι με αυτά, μια ταινία είναι". Εκεί όμως δεν θα κρατιέμαι θα του το λέω. Ότι αυτός φταίει! Ότι από τότε που ήρθε στην ζωή μου είναι εφιάλτης η σκέψη ότι κάτι θα πάθει. Ε και εκεί είναι που θα μου λέει "Καλά παράτα μας τώρα να δω την ταινία, τράβα μέσα!". χαχαχαχαχα
Πάντως στον ύπνο μου είμαι η σούπερ μαμά και αν τύχει κάτι στην πραγματικότητα είμαι σίγουρη ότι η εμπειρία από τα όνειρα θα με βοηθήσει! Ε τι λέτε;;;
Πήγαμε εχθές και είδαμε το World War Z με τον Bratt Pit. Και του έχω πει του Δημήτρη...δεν θέλω να βλέπω τέτοια έργα, δεν με ακούει! Τι το θέλω και εγώ και την πατάω κάθε φορά;
Φαντάζομαι το έργο αρέσει στην πλειοψηφία και δεν είναι κριτική του έργου αυτό που γράφω. Η υπόθεση ήταν με έναν ιό που έκανε τους ανθρώπους ζόμπι και ο κατά τ'άλλα κούκλος, Brad (να τα λέμε αυτά), έσωσε τον κόσμο.
Δεν ξέρω τι έχω πάθει γιατρέ μου... Εγώ που είχα δει όλα τα επεισόδια "Στο δρόμο με τις λεύκες", εγώ που ξετρελάθηκα όταν είδα τον "Εξορκιστή", εγώ που
ήμουν fun των θρίλερ και η μαμά μου φώναζε να σταματήσω να βλέπω βλακείες, από τότε που γέννησα ΔΕΝ μπορώ με τίποτε να τα δω!
Δεν ξέρω πως γίνεται αυτό. Μου έκαναν καμιά ένεση φόβου κατά τον τοκετό; Έχω γίνει από αυτές που κλείνουν τα μάτια, που πετάγονται και κάνουν ιιιιιιιιιιιιιι μέσα στον σινεμά και μετά ακούγεται σσσσσσσσσσσσσσσσσσ. Εχθές έπαθα ταχυκαρδία, με έπιασε η κοιλιά μου και το χειρότερο είδα απίστευτους εφιάλτες σήμερα το βράδυ. Ξύπνησα και όταν προσπάθησα να κοιμηθώ ο εφιάλτης συνέχιζε! Πως γίνεται αυτό; Εφιάλτης με διάλειμμα για διαφημίσεις;
Είμαστε λέει Αθήνα και ξέσπασε πόλεμος και έπρεπε να φύγουμε να κρυφτούμε. Που θα πάμε φυσικά; Στην Γραμμένη Οξυά! Το χωριό μου στην μέση του πουθενά, λες και εκεί θα σωθούμε! Έλα μου όμως, που το παιδί έχει υποθυροειδισμό και πρέπει να παίρνει χάπια. Οπότε κατάστρωσα σχέδιο πως θα ληστέψουμε ένα φαρμακείο για να πάρουμε προμήθειες. Και τι δοσολογία να κλέψω; Πρέπει να κάνει εξετάσεις αίματος ο μικρός κάθε λίγο. Πώς θα κάνουμε εξετάσεις στην Γραμμένη Οξυά στο υπόγειο που θα είμαστε κρυμμένοι; Θα κλέψω τα μηχανήματα του μικροβιολογικού στο δίπλα στενό. Θα χωράνε στο αμάξι; Θα μπορούμε να τα κουβαλήσουμε; Τα κλεψα, τα κουβάλησα και έτοιμη! Ποιος όμως θα παίρνει το αίμα και θα δώσει και πρώτες βοήθειες; Η πεθερά μου φυσικά! Ήταν νοσοκόμα! Θα την πάρουμε και εκείνη! Το λύσαμε και αυτό!
Ξαφνικά κάποιος μπήκε μέσα στο σπίτι. Και έπρεπε να ξεφύγουμε! Μας ξύπνησε ο σούπερ μπαμπάς και η σούπερ μαμά, πήρε τον Νικόλα στο ένα χέρι και με το άλλο πήδηξε και κρεμιόταν από το μπαλκόνι της διπλανής πολυκατοικίας.
Αλήθεια σας λέω, μπορώ να τα κάνω όλα αυτά στο όνειρό μου χωρίς να μου στάξει στάλα ιδρώτας!
Μην πολυλογώ είδα πολλά ακόμη και κατέληξα ότι δεν ξαναπάω να δώσω λεφτά και στο τέλος να μου χαλάσει η διάθεση. Sex and the city και άγιος ο θεός! Δεν με νοιάζει καθόλου, ας με χαρακτηρίσετε όπως να΄ναι! Εκεί με τα φανταστικά μου coctail, την ζωάρα που είναι η ψευτιά η ίδια! Δεν με νοιάζει, τέτοια θα βλέπω. Να μου φτιάχνει η διάθεση! Αν θέλω να μου χαλάσει η διάθεση θα βλέπω ειδήσεις. Αρκεί πιστεύω. Ή θα ανοίγω το συρτάρι με τους λογαριασμούς, μια η άλλη!
Και φυσικά θα γίνω η κλασική μαμά, που όταν ο Νικόλας μεγαλώσει και τα βλέπει "αυτές τις βλακείες", εγώ θα βάζω τα χέρια μπροστά στα μάτια και αυτός θα γελάει και θα λέει, "έλα ρε μάνα που φοβάσαι με αυτά, μια ταινία είναι". Εκεί όμως δεν θα κρατιέμαι θα του το λέω. Ότι αυτός φταίει! Ότι από τότε που ήρθε στην ζωή μου είναι εφιάλτης η σκέψη ότι κάτι θα πάθει. Ε και εκεί είναι που θα μου λέει "Καλά παράτα μας τώρα να δω την ταινία, τράβα μέσα!". χαχαχαχαχα
Πάντως στον ύπνο μου είμαι η σούπερ μαμά και αν τύχει κάτι στην πραγματικότητα είμαι σίγουρη ότι η εμπειρία από τα όνειρα θα με βοηθήσει! Ε τι λέτε;;;
