Είναι καιρός τώρα που με έχει πιάσει ένα άγχος, μια ανησυχία. Ο λόγος είναι ότι συνειδητοποιώ ότι ο Νικόλας μεγάλωσε και... φεύγει.
Εντάξει φυσικά και είμαι χαρούμενη που το μωρό μου γίνεται αντράκι, φυσικά και χαίρομαι που είναι τόσο ανεξάρτητος, αλλά να...
- Δεν ζητάει πια αγκαλιές.
- Μιλάει πλέον σαν μεγάλος. Και δεν μιλάω μόνο για το τι λέει αλλά και για το ύφος του, που πλέον είναι πιο μεγάλου ανθρώπου. Τα μωρέ πάνε σύννεφο!
- Προχθές με το που φτάσαμε στο summer camp μου άφησε το χέρι, πήγε στον υπεύθυνο και σοβαρά σοβαρά τον ρώτησε.. με συγχωρείτε που θα είναι το Α3 σήμερα; και έφυγε. Έτσι χωρίς φιλί.
- Μου ζήτησε για πρώτη φορά χαρτζιλίκι, γιατί ο φίλος του ο Χρήστος στο summer camp ψωνίζει από το κυλικείο. Του είπα ότι θα του δίνω μια φορά την εβδομάδα να ψωνίζει και εκείνος από εκεί. Σήμερα ήταν η μέρα αυτή, που πήρε ένα ευρώ, και περπατούσε διαφορετικά σήμερα που είχε λεφτά μαζί του. Πιο περήφανα, πιο "μεγάλα".
- Δεν του αρκούν τα παιδικά παιχνίδια. Έχει άλλες ανάγκες. Πιο πολλές. Και φυσικά έχει ανάγκη από περισσότερο δικό μας χρόνο, που δεν υπάρχει.
- Εγώ ασχολούμαι με την Μελίνα, γιατί μόνο εγώ μπορώ..., και ο άντρας μου με εκείνον. Και αυτό έχει μπει τόσο πολύ μέσα στο μυαλό του, που ζηλεύω που είμαι δεύτερη για εκείνον.
- Κάποτε όταν είχα δουλειές τον ξεγέλαγα, λέγοντας του ότι παίζουμε κάποιο παιχνίδι. Αυτός νόμιζε ότι παίζαμε και εγώ έκανα τις δουλειές μου. Και οι δυο χαρούμενοι. Τώρα έχει την απαίτηση να είσαι εκεί γιατί καταλαβαίνει. Και η απογοήτευση της απουσίας μου είναι εκεί. Την βλέπω.
Και ναι εγώ τα γράφω αυτά. Εγώ που έλεγα σε μια κουβέντα τις προάλλες ότι εμένα δεν θα περιστρέφεται όλη μου η ζωή γύρω από τα παιδιά μου. Εγώ θα ζω για τα παιδιά μου αλλά και για εμένα. Δεν θα φτάσω στο σημείο να φύγουν τα παιδιά από το σπίτι και εγώ να μείνω "πίσω" με κατάθλιψη.
Είναι και το γλυκό μου Μελινάκι, που λέει μαμά και στάζει μέλι και η μαμά λιώνει... Πάλι καλά το Μελινάκι θα φύγει για το χωριό και θα είμαι full-time με τον Νικόλα μου. Και θέλω αυτός ο χρόνος να τον γεμίσει για πολύ καιρό. Θέλω να του μείνει αξέχαστος. Θα τα καταφέρω άραγε;
Μαμαδομπλογκ δεν είναι εδώ; Μαμαδοανησυχίες λοιπόν....
