Είμαστε στην γειτονιά σου και πάμε για ούζα, θα ΄ρθεις;

via

Είναι Σάββατο μεσημέρι. Μόλις έχουμε τελειώσει τις Σαββατιάτικες υποχρεώσεις. Δεν έχω προλάβει να μαγειρέψω ακόμη και έχουμε φάει κάτι στο πόδι. Ο Νικόλας μόλις έχει κοιμηθεί (Ευχαριστώ Θεέ μου!) και εγώ έχω ξαπλώσει δίπλα του, λιώμα, έχοντας βάλει το ξυπνητήρι να σηκωθώ σε 45 λεπτά για προλάβω να μαγειρέψω να φάει το παιδί φαΐ της προκοπής το απόγευμα. Και χτυπάει το τηλέφωνο. Με δυσκολία ανοίγω τα μάτια και γυρνάω πιασμένη να το σηκώσω. Πιασμένη γιατί πλέον, λόγω εγκυμοσύνης δεν κοιμάμαι άνετα. Βασικά κοιμάμαι χάλια. Σηκώνω που λέτε το τηλέφωνο και είναι η free as bird ξαδέρφη, παρέα με την υπόλοιπη free as a bird παρέα και μου λέει όλο χαρά: Γεια σου Μαργαριτούλα! Σε ξύπνησα; είμαστε στην γειτονιά σου και πάμε για ούζα. Θες να'ρθεις;

Και εδώ βλέπουμε την διαφορά της παντρεμένης με παιδί και της free as a bird παρέας της σε όλο της το μεγαλείο!

Πριν από πέντε χρόνια αν μου έκανε κάποιος την ίδια πρόταση θα εκσφεντονιζόμουν από το κρεββάτι σε χρόνο dt και θα ήμουν έτοιμη στην πένα μέσα σε 15 λεπτά.

Τώρα; Απλά συμβιβάστηκα με την όλη κατάσταση, αρνήθηκα την πρόταση, μάζεψα τα σαλάκια μου στην ιδέα, ούζο-μεζές και γύρισα το πονεμένο μου πλευρό. Με πήρε αμέσως ο ύπνος ένα τέταρτο αργότερα χτύπησε το ξυπνητήρι.

Το απόγευμα-βράδυ, έχοντας πάει 8, εγώ ήμουν στο μπάνιο, με φόρμες, σαγιονάρα, γάντια, γονατισμένη, με την χλωρίνη στο ένα χέρι και το άλλο μέσα στην τουαλέτα. Ξαναχτυπάει το τηλέφωνο και ήταν η free as a bird κουμπάρα μου, μέλος της παρέας που λέγαμε πριν. Βγάζω γάντι και το σηκώνω. Γεια σου Μαργαριτούλα! Μας πήρε αργά τελικά και μόλις τελειώσαμε και μιας και είμαστε στην γειτονιά σου, σκεφτόμαστε να περάσουμε να σας δούμε.

Φυσικά και είπα το ναι γιατί πάντα περνάμε ωραία όταν βρισκόμαστε. Έρχονται, με βρίσκουν ακόμη στο μπάνιο και τους λέω ότι σε 5 είμαι κοντά σας. Πάω σαλόνι και τις βλέπω λιώμα στους καναπέδες. Φταίνε τα ουζάκια βλέπετε:) Πιάνω και εγώ άλλη μια γωνιά καναπέ, λόγω διαφορετικής κούρασης. Βρωμάς χλωρίνη μου λένε. Δεν μυρίσατε καλά, απαντώ, βρωμάω πατόκορφα. Δεν έχουμε αμέσως κάτι να πούμε. Ανοίγουμε την TV, αρχίζουμε να σχολιάζουμε και έτσι βρίσκουμε τον ρυθμό μας. Αυτή η μικρή χαζή κουβέντα με ξεκούρασε. Αλήθεια. Λίγη ώρα μετά τις φωνάζει ο Νικόλας να πάνε στο δωμάτιο του να παίξουνε. Η νονά σηκώθηκε πρώτη. Έχει χρέος λέει :) Οι υπόλοιπες ακολούθησαν λίγο αργότερα. Πιάσανε από μια γωνία, του κρεβατιού αυτή την φορά και ο Νικόλας τους έδειχνε με χαρά τα παιχνίδια του. Γελάγαμε όλες με τις ατάκες του και αυτός το διασκέδαζε φυσικά. Λίγη ώρα μετά έφυγαν.

Δεν είναι ανάρτηση παραπόνου. Ούτε αποτροπή από τον γάμο και την οικογένεια. Είναι απλά η ζωή, που λένε και οι παλιές.

Πάντως κορίτσια, να ξέρετε, αυτό το ουζάκι, μαζί με τα τσιγαράκια και το αραλίκι, μου το χρωστάτε από καιρό. Και που θα πάει... θα ζητήσω να μου το ξεπληρώσετε.