Η παράσταση ήταν σε μια μικρή παιδική σκηνή στο θέατρο "Άβατον" στο Γκάζι.
Το προσωπικό, αλλά και οι ηθοποιοί πολύ φιλικοί! Πραγματικά μου έκανε εντύπωση, το έβλεπες στο πρόσωπό τους, ότι τους άρεσε αυτό που έκαναν, πράγμα σπάνιο στην εποχή μας... Το θέατρο ήταν κατάμεστο! Δεν υπήρχε χώρος ούτε για καρφίτσα. Όπως είπε ο άντρας μου ήταν φωλιά ιώσεων, αλλά εντάξει, να κλειστούμε μέσα; Μάλιστα είχε έρθει μια παρέα, η οποία δεν είχε κάνει κράτηση και για την οποία δεν υπήρχε θέση, παρόλα αυτά, βρήκαν κάτι πλαστικά σκαμπουδάκια, ένα παγκάκι και τους βόλεψαν κάπως. Εντάξει ήταν κρίμα για τα παιδάκια να το χάσουν, αλλά καλό είναι να έχετε κάνει κράτηση!
Τα παιδάκια συμμετέχουν στην παράσταση, χορεύοντας πολύ γνωστά τραγούδια, παίζοντας με τα τεμπέλικα γουρουνάκια "αγαλματάκια ακούνητα", βοηθώντας τα να χτίσουν το σπίτι τους αλλά και βοηθώντας τον λύκο να τα γκρεμίσει, φυσώντας! Άτιμα πιτσιρίκια! Ακόμη και ο Νικόλας φυσούσε με όλη του την δύναμη για να βοηθήσει τον λύκο! Παίξαμε όλοι μαζί με μπαλόνια που δεν έπρεπε να πέσουν κάτω και τέλος, ψάξαμε για τον χαμένο θησαυρό.
Συμμετείχαν ακόμη και πιο μικρά παιδάκια. Είναι μια παράσταση που βλέπεται άνετα πιστεύω, από την ηλικία των δυο. Αρκεί να έχετε εξηγήσει στο μικρό ότι ο κακός ο λύκος δεν είναι αληθινός, γιατί μερικά παιδάκια, βλέποντας τον λύκο, έκαναν λες και έβλεπαν, τον εξορκιστή. Καλά πολύ γέλασα με την αντίδραση τους! Γλύκες!
Ευχαριστούμε πολύ την μαμά κουκουβάγια που πρότεινε την παράσταση και έτσι μας παρακίνησε να πάμε! Το επόμενο ΣΚ λέμε να δούμε την παράσταση "Μήλα Ζάχαρη Κανέλα". Την έχει δει κανείς σας; Θα ήθελα να ακούσω εντυπώσεις. Την επόμενη εβδομάδα θα σας πούμε τις δικές μας.
