Αστείες σχολικές τσάντες

Όταν είμασταν μικρά (...και βέβαια όταν μεγαλώσει η Αγνή και πάει σχολείο), το θέμα του Σεπτέμβη θα είναι τα σχολικά μας ψώνια.
Περιμέναμε να μας δώσει τη λίστα με τα απαραίτητα η δασκάλα και δεν βλέπαμε την ώρα να πάμε στο βιβλιοπωλείο της γειτονιάς να ψωνίσουμε.
Τετράδια, μολύβια, γόμα, ξύστρα, μαρκαδόρους κτλ κτλ... και βέβαια η ΤΣΑΝΤΑ!!!

Τι χρώμα, τι σχέδιο, τι μάρκα... (;;;;;)

Έψαξα στο διαδίκτυο και βρήκα τις πιο αστείες τσάντες.

Έχουμε και λέμε!

Τσάντα "Ο Μουστακαλής"

Τσάντα "Τα δόντια του καρχαρία"

 

Τσάντα "Τα άγρια θηρία"

 

Τσάντα "Ο Σκαντζόχοιρος"

Και τέλος η τσάντα που θα κάνει τους πάντες να σε μισήσουν... η τσάντα "Κουδουνίστρα"

Εσάς πως σας φαίνονται;
Ποιά ήταν η δική σας αγαπημένη τσάντα στα παιδικά σας χρόνια;

Πηγές: giggag, aliexpres, ebay

Αναμνηστικά από την πρώτη μέρα στο σχολείο

Πηγή

Όπως καταλάβατε ζω στον πλανήτη της πρώτης μέρας στο σχολείο. Όλο για αυτό συζητάω και γράφω. Έχω καταντήσει βαρετή! Είναι ωραία στον πλανήτη αυτό, έχει και άλλες μαμάδες:)
Λείπει και η Νίκη ακόμη για διακοπές, οπότε αυτές τις μέρες το blog θα έχει post από τον πλανήτη αυτό!
Ψάξε ψάξε για άσχετα πράγματα, είδα διάφορα blog να έχουν αναμνηστικά από την πρώτη μέρα στο σχολείο.

Ξεκινάμε παιδικό σταθμό λέμε! Ανυπομονώ!

childrenslit.com

Μετράω τις μέρες ανάποδα! Εχθές έκανα την εγγραφή και την Δευτέρα ξεκινάμε παιδικό σταθμό!
Είδαμε όλους τους παιδικούς σταθμούς στον Βύρωνα. Διαβάσαμε στο διαδίκτυο αρνητικά και θετικά για όλους. Είναι να τρελαίνεσαι αν το πολυψάξεις! Τελικά διαλέξαμε τον παιδικό που είχε την μεγαλύτερη αυλή, το περισσότερο πράσινο και τις περισσότερες ζωγραφιές στους τοίχους. Ελπίζω οι δασκάλες να κάνουν τον Νικόλα να τις αγαπήσει, όπως είχα αγαπήσει και εγώ τις δικές μου κάποτε...

Τον μικρό τον έχω προετοιμάσει όσο μπορώ. Έχουμε πάει μαζί στο σχολείο του, μιλάμε για αυτό και παίζουμε "σχολείο".

Αλλαγές στον ύπνο...

Παρακάτω ακολουθεί ένα κείμενο που βρήκα, εμπλουτισμένο, σήμερα στις τρεισήμισι  το μεσημέρι, μετά από 2 ώρες προσπάθειας να κοιμίσω τον Νικόλα.

Και μην σκεφτείτε ότι κατευθείαν έτρεξα απεγνωσμένη να βρω βοήθεια από το ίντερνετ. Δόξα το θεό έχω ακούσει ιστορίες από πολλούς γονείς, συμβουλές από βιβλία και από παιδίατρους κλπ κλπ.

Έτρεξα στο ίντερνετ όχι απεγνωσμένη αλλά τσαντισμένη, εξοργισμένη και λίγα λέω, γιατί το δίχρονο τανζανάκι με το όνομα Νικόλας, έχει τις τελευταίες 15 μέρες σπάσει τα νεύρα και τα δικά μου και του άντρα μου! Εδώ και 15 μέρες δεν έχει κοιμηθεί ΟΥΤΕ ένα μεσημέρι όπως παλιά! Αχχχχχχχ παλιά... Το λέω και ένα δάκρυ κυλά από τα μάτια μου....

Την πρώτη μέρα, λέμε φταίει το ότι πήγαμε χωριό. Την δεύτερη λέμε, είναι επειδή ξύπνησε αργά, την τρίτη έγινε ο κακός χαμός και τελικά αποκοιμήθηκα εγώ και ο Δημήτρης τον κυνηγούσε ντάλα ο ήλιος μεσημεριάτικα. Την τέταρτη, πέμπτη κ.ο.κ κοιμήθηκε μόνο με βόλτα με το αμάξι.

Και ξέρετε ε; Το σπίτι στο χωριό είναι το τελευταίο ψηλά στο βουνό, σε ανηφόρα... Μισό ντεπόζιτο μας κόστισε ο ύπνος του πασά, αλλά χαλάλι. Την επόμενη εβδομάδα τα ίδια....

Αυτή την στιγμή που μιλάμε, δηλαδή γράφω, πηγαινοέρχομαι με τον πασά στο δωμάτιό του με κλάμα και οδυρμούς, μπας και καταλάβει ότι το μεσημέρι, δεν χτυπάμε το καλοριφέρ, δεν χτυπάμε τα πράγματα στο πάτωμα, δεν πετάμε το τηλεκοντρόλ, δεν γκρεμίζουμε το σπίτι.

Μια εβδομάδα στο χωριό!

Εμείς δεν έχουμε φωτογραφίες από παραλίες φέτος. Εχουμε όμως φωτογραφίες από το χωριό.

Κάθε πρωί πίναμε το γάλα μας με θέα το βουνό και τα λουλούδια. Την πρώτη μέρα με ρώτησε ο Νικόλας με απορία γιατί τον βγάζω στην βεράντα να πιει γάλα. Απο την επόμενη το ζητούσε μόνος του!

Μαστορέψαμε μαζί με τον θείο Κώστα. 

Οταν μας έδωσε το αληθινό σφυρί, έγινε χαμός!

Καθίσαμε στο παγκάκι που έφτιαξε ο θείος και ήπιαμε ελληνικό καφέ. Δοκίμασε και ο μικρός και του άρεσε πολύ, σε σχέση με το τσίπουρο που δεν του άρεσε καθόλου:)

Πήγαμε στον κοντινό Βόλο και ανεβήκαμε στη πανέμορφη Μακρυνίτσα! Μα τι χωριό είναι αυτό... Τι ομορφιά!

Παίξαμε με τα ξαδερφάκια μας! Είναι τύχη να μεγαλώνεις με ξαδέρφια και εμείς δυστυχώς δεν έχουμε κοντά μας. Οπότε είναι διπλή χαρά όταν τα βλέπουμε το καλοκαίρι!

Κάθε βράδυ τρώγαμε παγωτό στην πλατεία. Μιαμ Μιαμ Μιαμ!

Τώρα πια ο μικρός καταλαβαίνει τα πάντα και εκφράζεται. Το χωριό ήταν μια αποκάλυψη για εκείνον. Το ευχαριστήθηκε με την ψυχή του! Ετρεξε! Επεσε! Γρατσουνίστηκε! Ξάπλωσε στο χώμα, έβγαλε πέτρες, κυνήγησε μύγες, έφαγε σύκα και φυσικά έκανε πολλές ζημιές! 

Θα ξαναρθούμε να πάρουμε τους παππουδογιαγιάδες. 

Είμαι σίγουρη ότι όλο τον χειμώνα θα λέμε ιστορίες για το χωριό. 

Το καλοκαιράκι είναι υπέροχο, είτε στο βουνό ή στη θάλασσα και μου την δίνει που τελειώνει!

Είδα και τις δικές σας διακοπές και ευχαριστήθηκα εικόνες από θάλασσα και φύση!

Καλά περάσαμε και φέτος ε; Αντε και του χρόνου! 

Καλό καλοκαίρι!

Το καλοκαιράκι έχει έρθει εδώ και καιρό και ο ελεύθερος χρόνος, που ήταν περισσότερος, καταναλώθηκε στα απαραίτητα και στα παιδιά. Το blogging έμεινε λίιιιγο πίσω:)
Και επιτέλους ήρθε η ώρα των διακοπών! Άλλοι θα πάμε θάλασσα, άλλοι στα χωριά μας, άλλοι πουθενά. Όπως και να έχει θα ξεκουραστούμε και θα περάσουμε τον χρόνο μας όπως καλύτερα μπορούμε!

Καλή ξεκούραση, Καλό καλοκαίρι και θα τα πούμε σύντομα!

Νίκη και Μαργαρίτα