Τα μαντάτα μου σας τα έφερε με μεγάλη χαρά η Νίκη. Οπότε ξέρετε γιατί έχω χαθεί και δεν ξέρω πότε θα επανέλθω!
Ο μόνος τρόπος να bloggάρω πλέον είναι ο παρακάτω και μόνο όταν ο μεγάλος μου γιος (ουαου κάπως ακούγεται αυτό!) δεν είναι σπίτι.
Αυτή η γέννα ήταν τελείως διαφορετική από την προηγούμενη. Όλα περίμενα να πάνε χάλια και όλα πήγανε καλά. Τα έκανα όλα όπως τα φανταζόμουν. Αγκάλιασα το παιδί μου, μόλις το γέννησα. Το θήλασα λίγα λεπτά αργότερα, το είχα μαζί μου όλες τις ημέρες. Φύγαμε μαζί από το μαιευτήριο και έχουμε γίνει... αυτοκόλλητες. Νοιώθω ότι παίρνω μέρος σε ντοκιμαντέρ του National Geographic με ένα παιδί κρεμασμένο επάνω μου.
Η μπέμπα, η μπουρμπουλήθρα μου, η φουσκίτσα μου, η σταλίτσα μου είναι υπέροχη! Κατα τα άλλα...εντάξει μην λέω τα γνωστά. Αυπνία, κούραση και κλεισούρα στο σπίτι. Όχι δεν περίμενα τις 40 μέρες, έχω βγει από το σπίτι. Αλλά τα ψώνια στο σουπερ και μια βόλτα στην παιδική χαρά δεν μετράνε. Ο Νικόλας πλέον μου φαίνεται τεράστιος. Τα πατουσάκια του ξαφνικά μου φαίνονται μεγάλα. Είναι πια ο μεγάλος αδερφός! Αυτό που με στεναχωρεί είναι, που προσπαθεί να το διαχειριστεί όλο αυτό και που είναι κλεισμένος στο σπίτι. Έχει να παίξει με παιδάκια ένα μήνα ολόκληρο. Είναι σπίτι με μια μαμά που δεν του δίνει όση σημασία του έδινε παλιά και τα νεύρα όλων έχουν γίνει κρόσσια. Ας μην πω για τις τύψεις...
Όμως, όμως πλησιάζει ο καιρός των διακοπών! Ανυπομονώ τόσο πολύ! Και θα σας πω ένα μυστικό. Δεν ανυπομονώ για τις πέντε μέρες διακοπών στην θάλασσα. Γιατί εγώ θα πήζω σε ένα δωμάτιο με aircondition και θα κάνω καμιά βουτιά στα κλεφτά. Ανυπομονώ για τους επόμενους μήνες που θα πάω στο Κλωνάκι μου! Το χωριουδάκι μου. Που θα έχω την μανούλα μου στο ίδιο σπίτι και δεν θα έχω στο μυαλό μου τι θα μαγειρέψω, να σκουπίσω και να σφουγγαρίσω. Και ο Νικόλας θα παίζει στην αυλή και θα κάνει και νέες παρέες. Ανυπομονώ για αυτές τις διακοπές! Και τότε ίσως μπορέσω να επανέλθω στο blogging και να αφήνω σχόλια στις αναρτήσεις σας, που τις διαβάζω ανελλιπώς από το κινητό, αλλά δεν προλαβαίνω να σχολιάσω. Και αν δεν τα καταφέρω τότε, ε σίγουρα τον Σεπτέμβρη που το παλικάρι μου θα πάει νήπιο, θα έχω άπλετο χρόνο ως τις 4 που θα σχολάει. Όνειρα θερινής νυχτός!
Ως τότε θα κάνω καμία guest εμφάνιση:) και θα σας κρατάει συντροφιά η Νίκη. Άλλωστε είμαστε ένα σε αυτό το blog.
Σας φιλώ,
